 |
 |
|
NA SKRÓTY
|
V Niedziela Wielkanocna– Rok „B”-02.05.2021 1. I niedziela miesiąca – składka na Wyższe
Seminarium Duchowne w Rzeszowie. 2. W tym tygodniu
w liturgii wspominamy - jutro, 3 maja – Uroczystość NMP Królowej
Polski, Głównej Patronki Polski i Święto Narodowe . Msze św. jak w każdą
niedzielę. 3. Pierwszy
czwartek i I piątek miesiąca. Zapraszamy do spowiedzi 4. Nabożeństwa
majowe codziennie o godz. 18.00, w sobotę o godz. 8.00 5. Dziękuję za
złożone ofiary na potrzeby naszej
Parafii- z Nr.309 ; 310 ; 490 ;
637 . Bóg zapłać! 6. Na potrzeby naszej Parafii w kwietniu wpłynęło
– 2250 zł. 7. Dziękuję za
sprzątanie kościoła i złożoną ofiarę . W tym tygodniu zapraszam z rejonu 16-17 : Ziobro Katarzyna;Ziobro Edward
; Patryn Krystyna i Justyna ; Szaro Anna ; Gorczyca Piotr-Klimek Bronisława ;
Bara Elżbieta ; Klimek Elżbieta ; Rak Ewa; Siuta Katarzyna ; Turoń Aneta ;
Gorczyca Eugenia ; Gorczyca Krystyna ; Wnęk Grażyna ; Ziobro Iwona;Sieczkowska
Małgorzata . 8. Krajowe Duszpasterstwo Służby Zdrowia
zaprasza środowisko medyczne na Ogólnopolską
Pielgrzymkę Służby Zdrowia na Jasną Górę. Centrum tej uroczystość będzie Eucharystia sprawowana na szczycie
jasnogórskim o godz. 11:00 w dniu 23 maja 2021 roku. Będzie to czas modlitwy i wdzięczności skierowanej wobec Pana
Boga i wobec wszystkich pracownikom służby zdrowia za ich trud pracy, wysiłku i
poświęcenia. 9. Spotkanie
kandydatów do sakramentu bierzmowania w środę o 18.00 po Mszy św. 10. Intencje mszalne :
IV Niedziela Wielkanocna– Rok „B”-25.04.2021 r. 1. Rozpoczynamy 58 Tydzień
Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i
Życia Konsekrowanego pod hasłem : Zgromadzeni na Świętej Wieczerzy . 2. W tym tygodniu
w liturgii wspominamy : - w czwartek , 29 kwietnia – Św.
Katarzynę ze Sieny . - I sobota miesiąca . Chorych
odwiedzę od godziny 9.00 3. W sobotę , 1
maja – rozpoczynamy nabożeństwa majowe . 4. Dziękuję za
złożone ofiary na potrzeby naszej
Parafii- z Nr.214 ;711 ; 5. Dziękuję za
sprzątanie kościoła i złożoną ofiarę . W tym tygodniu zapraszam z rejonu 16: Moskwa Mieczysław ; Puryn
Franciszek ; Paszek Karolina ; Paszek Maria ; Paszek Janina ; Stefanik Bogumiła
; Kawa Maria ; Jarosz Aleksandra ; Wątroba Anna ; Wnęk Zofia i Małgorzata ;
Zamorska Helena;Wieszczek Daniela;Bosek Józef ; Paszek Krystyna ;Zamorska
Grażyna . 6. Intencje mszalne :
58. Tydzień Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i
Życia Konsekrowanego
25 kwietnia br. obchodzimy IV. Niedzielę
wielkanocną zwaną Niedzielą Dobrego Pasterza podczas której przypada 58.
Światowy Dzień Modlitw o Powołania. W Polsce rozpoczyna on Tydzień Modlitw o
Powołania do Kapłaństwa i Życia Konsekrowanego, który będzie przebiegał od 25
kwietnia do 1 maja pod hasłem “Zgromadzeni na Świętej Wieczerzy”. Światowy Dzień Modlitw o powołania po raz
pierwszy był obchodzony 12 kwietnia 1964 r. z inicjatywy papieża Pawła VI. W
polskich diecezjach i parafiach organizowane są w tym czasie spotkania
modlitewne w intencji powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego, a także
dyskusje i konferencje poświęcone tematowi powołania. SŁOWO WSTĘPNE Stajemy wobec 58. Tygodnia Modlitw o Powołania do Kapłaństwa
i Życia Konsekrowanego, w którym pragniemy z wdzięcznością przyjąć dary
ofiarowane nam przez Boga, ale tak-że prosić o umocnienie dla wszystkich,
którzy przygotowują się do wyboru życiowego powołania. We wspólnocie Kościoła,
który jest w Polsce, przeżywa-my z oddaniem bogactwo sakramentu Eucharystii
oraz pragnie-my odkryć na nowo wartość wspólnoty Zgromadzonej na Świętej
Wieczerzy. Tak wiele otrzymujemy łask dzięki Eucharystii i tak bardzo liczymy
na kolejne pokolenia tych, którzy będą uobecniać jej tajemnice we wspólnocie
Kościoła oraz czerpać z niej siły do życia w pełni oddanego Bogu. Szczególnym
patronem tajemnic wiary i orędownikiem na-szych modlitw u Boga w tym roku jest
św. Józef. Razem z odczytującymi dar powołania od Boga chcemy rozważyć słowa
papieża Franciszka z jego listu o św. Józefie: Musimy zawsze zadawać sobie pytanie, czy z całych sił strzeżemy Jezusa
i Maryi, którzy w tajemniczy sposób są powierzeni naszej odpowiedzialności,
naszej trosce, naszej opiece. Syn Wszechmogącego Boga przychodzi na świat,
przyjmując stan wielkiej słabości. Staje się tym, który potrzebuje Józefa, by
był broniony, chroniony, otoczony opieką, wychowywany. Bóg ufa temu
człowiekowi, podobnie jak Maryja, która odnajduje w Józefie tego, który nie
tylko chce ocalić Jej życie, ale który zawsze będzie się troszczył o Nią i o
Dziecko. Zatem święty Józef nie może nie być Opiekunem Kościoła, ponieważ
Kościół jest kontynuacją Ciała Chrystusa w dziejach, a jednocześnie w macierzyństwie
Kościoła zacienione jest macierzyństwo Maryi. Józef, chroniąc Kościół,
nieprzerwanie chroni Dziecię i Jego Matkę, a także my, kochając Kościół, wciąż
kochamy Dziecię i Jego Matkę (Papież Franciszek, List o św. Józefie Patris
corde). Niech nasza ufność w
moc łaski Boga, gorliwa modlitwa i oddane wypełnianie przyjętych od Boga
powołań przyczynią się do obfitych owoców tegorocznego Tygodnia modlitw o
powołania. Bp Marek Solarczyk Delegat KEP ds. Powołań
III Niedziela Wielkanocna– Rok „B”-18.04.2021r 1. Rozpoczynamy XIII Tydzień Biblijny. W tym roku myśl przewodnią stanowią słowa Pana Jezusa:
„Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi nie będzie łaknął, a kto we
Mnie wierzy nigdy pragnąć nie będzie” (J 6,35). Niedziela biblijna to także
Dzień Narodowego Czytania Pisma Świętego. 2. Dziś , przed kościołem zbiórka do puszek na
rzecz Hospicjum w Rzeszowie Zbiórka
ta organizowana jest w ramach ogólnopolskiej akcji „Pola Nadziei”, która ma na
celu promocję idei opieki hospicyjnej oraz wsparcie tego rodzaju placówek . 3. W tym tygodniu
w liturgii wspominamy : - w piątek , 23 kwietnia –
Uroczystość Św. Wojciecha ,Patrona Polski. Ze względu na uroczystość nie
obowiązuje piątkowa wstrzemięźliwość od
pokarmów mięsnych . 4. Dziękuję za
złożone ofiary na potrzeby naszej
Parafii- z Nr.38 ; 265 ; 292 D ;
357 ; 481 ; 517 ; 553 – sprzątanie kościoła.
Bóg zapłać! 5. Dziękuję za
sprzątanie kościoła i złożoną ofiarę . W tym tygodniu zapraszam z rejonu 15-16: Cynar Stanisław ; Szopa
Elżbieta ; Haligowski Bogusław ; Złotek Janina-Szopa Krystyna ; Stefanik
Barbara ; Bereźnicki Marek ; Piskadło Bogusław ; Bradlińska Alicja Zamorska
Maria ; Zamorski Katarzyna ; Zamorska Maria ;Szaro Zofia ;Kopiec Stanisława . 6. Intencje mszalne :
Modlitwy do Matki Bożej Nieustającej Pomocy MODLITWA NOWENNY DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJACEJ POMOCY O Matko Nieustającej Pomocy, z
największą ufnością przychodzę dzisiaj przed Twój święty obraz, aby błagać o
pomoc Twoją. Nie liczę na moje zasługi, ani na moje dobre uczynki, ale tylko na
nieskończone zasługi Pana Jezusa i na Twoją niezrównaną miłość macierzyńską.
Tyś patrzyła, o Matko, na rany Odkupiciela i na krew Jego wylaną na krzyżu dla
naszego zbawienia. Tenże Syn Twój umierając dał nam Ciebie za Matkę. Czyż więc
nie będziesz dla nas, jak głosi Twój słodki tytuł: Nieustającą Wspomożycielką?
Ciebie więc o Matko Nieustającej Pomocy, przez bolesną mękę i śmierć Twego
Boskiego Syna, przez niewypowiedziane cierpienia Twego Serca, o
Współodkupicielko , błagam najgoręcej, abyś wyprosiła mi u Syna Twego tą łaskę,
której tak bardzo pragnę i tak bardzo potrzebuję... Chwila ciszy Ty wiesz o Matko
Przebłogosławiona, jak bardzo Jezus Odkupiciel nasz pragnie udzielać nam
wszelkich owoców Odkupienia. Ty wiesz, ze skarby te zostały złożone w Twoje
ręce, abyś je nam rozdzielała Wyjednaj mi przeto o Najłaskawsza Matko, u Serca
Jezusowego tę łaskę, o którą w tej nowennie pokornie proszę, a ja z radości
wychwalać będę Twoje miłosierdzie przez całą wieczność. Amen. Podziękowania -
wezwania dziękczynne I
tydzień : O Maryjo przyjmij dziękczynienia
nasze: W: DZIĘKUJEMY CI MATKO NIEUSTAJĄCEJ POMOCY Za nawróconych na drogę prawdy Za uzdrowionych z choroby Za pocieszonych w strapieniu Za ocalonych z rozpaczy Za podtrzymanych w zwątpieniu Za wyzwolonych z mocy grzechu Za wysłuchanych w błaganiu Za litość nam okazaną Za miłość Twą macierzyńską Za dobroć Twą niezrównaną Za opiekę w miejscach pracy Za chleb codzienny Za radość i smutki nasze Za wszystkie łaski nam i innym
wyświadczone Módlmy się: Królowej świata, najpotężniejszej,
nieśmiertelnego Boga Rodzicielce, Dziewicy Niepokalanej z duszą i ciałem do
nieba wziętej, niech będzie chwała, cześć i dziękczynienie od wszelkiego
stworzenia, a nam odpuszczenie wszystkich grzechów, łaska i miłosierdzie przez
wszystkie wieki wieków. Amen Maryjo - dziękujemy Ci, że
pomagasz nam Że ocierasz łzy. Dziękujemy Ci...
(2x) Prośby - wezwania błagalne O Maryjo usłysz prośby nasze. II
tydzień : W. PROSIMY CIĘ, MATKO NIEUSTAJĄCEJ POMOCY Za chorych, abyś ich uzdrowiła Za strapionych, abyś ich
pocieszyła Za płaczących, abyś im łzy otarła Za sieroty i opuszczonych, abyś im
Matką była Za biednych i potrzebujących, abyś
ich wspomagała Za błądzących, abyś ich na drogę
prawdy sprowadziła Za kuszonych, abyś ich z sideł
szatańskich wybawiła Za upadających, abyś ich w dobrym
podtrzymała Za grzeszników, abyś im żal i
łaskę spowiedzi wyjednała Za wszystkich zmarłych Twoich
czcicieli, abyś ich do radości życia wiecznego doprowadziła Za wszystkich żyjących Twoich
czcicieli, abyś ich od nieszczęść strzegła i drogą
przykazań Bożych prowadziła Za wszystkich, którzy cierpią dla
prawdy, sprawiedliwości i wolności O wysłuchanie wszystkich próśb
naszych Módl się za nami Matko
Nieustającej Pomocy W: Abyśmy się stali godnymi obietnic
Chrystusowych Módlmy się: Panie Jezu Chryste, Ty dałeś nam swoją
Rodzicielkę Maryję, której przesławny obraz czcimy, jako Matkę gotową
nieustannie nam pomagać. Spraw abyśmy gorliwie wypraszając Jej macierzyńską
pomoc, nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz
z Bogiem Ojcem w jedności Ducha świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
Amen. Matko Pomocy Nieustającej,
Proś Boga za nami, Proś Boga za nami RÓŻNE MODLITWY I Matko Nieustającej Pomocy dziś
doświadczamy wielu trudności. Twój obraz mówi nam bardzo wiele o Tobie. On
przypomina nam, że docierasz do wszystkich i pomagasz tym, którzy znajdują się
w potrzebie. Pomóż nam zrozumieć, że nasze życie należy do innych tak samo, jak
należy do nas. Maryjo, bądź nam wzorem chrześcijańskiej miłości, wiemy że nie
możemy uleczyć każdej choroby czy też rozwiązać każdego problemu, ale z Bożą
łaską, chcemy czynić to, co możemy. Obyśmy dla świata byli prawdziwymi
świadkami tego, że miłość wzajemna ma dla nas rzeczywiste znaczenie. Matko
Nieustającej Pomocy, niech nasze codzienne działanie objawia, że Ty jesteś dla
nas przykładem. II Matko Nieustającej Pomocy, Jezus
jako dziecko biegł do Ciebie, aby znaleźć pociechę i pewność. Nie postrzegałaś
go tylko jako słabe dziecko. Poruszona przez Ducha Świętego, przyjęłaś Jezusa
jako Syna Najwyższego, jako długo oczekiwanego Mesjasza. Pomóż nam, naśladując
Twój przykład wiary, rozpoznać Jezusa w tych, których spotykamy, szczególnie w
ubogich i samotnych, chorych i starych. Pomóż nam być świadomymi, droga Matko,
że cokolwiek uczynimy jednemu z braci i sióstr, czynimy to dla Twojego Syna.
Niech jego słowa żyją w naszych sercach i mają wpływ na nasze życie i na życie
tych, których spotykamy. III Maryjo, niewiasto wiary, Ty
rozważałaś i dostrzegałaś znaczenie Bożego słowa oraz czynów Boga w Twoim
życiu. Ty hojnie odpowiedziałaś na Jego słowo w wierze. Kiedy słuchamy Bożego
słowa, pomóż nam być uważnymi na jego przesłanie. Niechaj Duch Święty oświeci
nasze zrozumienie i udzieli nam odwagi do wprowadzenia tego słowa w życie. IV Maryjo, służebnico Pańska,
potrzebujemy dzisiaj Twojego świadectwa odkrywania woli Bożej w naszym życiu.
Ty zawsze dawałaś Bogu pierwsze miejsce w swoim życiu. Pomóż każdemu z nas
rozeznawać plany Boga we wszystkim, co czynimy, tak jak Ty rozważałaś Jego
Słowa w swoim sercu. Daj każdemu z nas przekonanie, że nie ma rzeczy
ważniejszej niż pełnienie woli Ojca niebieskiego. Obyśmy każdą chwilą naszego
życia kochali Go i wielbili. Pomóż nam naśladować Twój przykład w głoszeniu:
?Oto ja służebnica Pańska, chcę tego, czego chce Bóg, tak jak on chce, kiedy
chce, i ponieważ tego chce. V Maryjo, zwracamy się do Ciebie
jako przykładu cierpienia i odwagi. Ty uczestniczyłaś w cierpieniach i śmierci
Twojego Syna. Teraz uczestniczysz w Jego Zmartwychwstaniu. My również dzielimy
krzyż Chrystusa i któregoś dnia, tak jak Ty, będziemy dzielić w pełni Jego
Zmartwychwstanie. Naucz nas cierpliwości w naszym cierpieniu i ufności w
miłościwą opiekę naszego Ojca niebieskiego. Niech cierpiący na duszy i ciele doświadczą
uzdrawiającej mocy Twojego Syna. Naucz nas naśladować Jego przykład i przez
Niego, z Nim i w Nim powierzyć się opiece Ojca niebieskiego. VI Matko Nieustającej Pomocy, z Twoją
czułością i matczyną miłością błogosław nasze rodziny. Niech sakrament małżeństwa
przybliża wciąż małżonków do siebie, tak aby zawsze byli sobie wierni i
miłowali się wzajemnie, tak jak Chrystus nas umiłował. Pomóż wszystkim ojcom i
matkom miłować i kochać dzieci przez Boga im powierzone. Niech będą zawsze
przykładem prawdziwie chrześcijańskiego życia. Pomóż wszystkim dzieciom kochać
i szanować swoich rodziców. Nawiedź wszystkich ludzi, aby doceniali wartość
chrześcijańskiego małżeństwa i życia rodzinnego. Udziel nam poczucia sensu i
odpowiedzialności, abyśmy uczynili z naszych domów niebo miłości i pokoju.
Maryjo, bądź nam przykładem, pomóż każdej rodzinie wzrastać każdego dnia w
miłości do Boga i bliźniego, tak aby sprawiedliwość i pokój szerzyły się
wszędzie w ludzkiej rodzinie. MODLITWA ZA CHOREGO Matko Boska Nieustającej Pomocy,
Twój Boski Syn, którego na ręku trzymasz, wysłuchuje każdą Twoją prośbę. Poleć
Mu także chorego, za którego dzisiaj w pokorze modlę się do Ciebie. Rzeknij
tylko słowo a chory wróci do zdrowia. Nie odmawiaj mi tej łaski, chorzy mają
szczególne prawo do Twej dobroci. Proś przeto Jezusa, aby nam to drogie życie
zachował. Ty sama bądź dla chorego dobrą i miłosierną Lekarką a przy Twojej
Pomocy z pewnością uzyska utracone siły. Gdyby jednak Bóg, którego wola rządzi
światem, inaczej postanowił, wspomóż o Matko chorego i daj mu siłę, aby przyjął
kielich goryczy i zdał się spokojnie na rozporządzenia Boga Wszechmocnego. Daj
mu cierpliwość, broń od rozpaczy, Matko, Ty jesteś tak potężna, możesz nas
pocieszyć. Jesteś Matką Najlepszą, pragniesz nas uratować. Wysłuchaj więc nas
łaskawie i przyjdź nam z pomocą. Amen. II Niedziela Wielkanocna– Rok „B”-11.04.2021 1. Rozpoczynamy Tydzień Miłosierdzia . Dzisiejsza składka na
Caritas Diecezji Rz. Zmiana Tajemnic
różańcowych . 2. W III Niedzielę Wielkanocną, 18 kwietnia br. rozpocznie
się XIII Tydzień Biblijny. W tym roku
myśl przewodnią stanowią słowa Pana Jezusa: „Ja jestem chlebem życia. Kto do
Mnie przychodzi nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy nigdy pragnąć nie
będzie” (J 6,35). Niedziela biblijna to także Dzień Narodowego Czytania Pisma
Świętego. 3. Biskup Rzeszowski Jan Wątroba wyraził zgodę
na to, aby wolontariusze z
Podkarpackiego Hospicjum dla Dzieci mogli przeprowadzić w parafiach naszej
diecezji zbiórkę do puszek na rzecz tego Hospicjum. Zbiórka ta organizowana
jest w ramach ogólnopolskiej akcji „Pola Nadziei”, która ma na celu promocję
idei opieki hospicyjnej oraz wsparcie tego rodzaju placówek . U nas
zbiórka za tydzień po każdej Mszy św.
5. Burmistrz Strzyżowa przypomina , że od 1 kwietnia
2021 r. w całej Polsce trwa Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2021 .
Jego podstawową metodą jest spis internetowy , czyli samopis . Przeprowadzić go
można na własnych komputerach lub urządzeniach mobilnych , uzupełniając
wymagane dane w formularzu , dostępnym
na stronie internetowej spis.gov.pl W szczególnie uzasadnionych przypadkach ( gdy osoba nie będzie 6. Dziękuję za
złożone ofiary na potrzeby naszej
Parafii- z Nr. 7. Dziękuję za
sprzątanie kościoła i złożoną ofiarę . W tym tygodniu zapraszam z rejonu 15: Marczak Lucyna i Justyna ; Leśniak
Małgorzata ; Kawa Krystian ; Ziobro Dorota ; Kawa Teresa i Anna ; Wójcik
Barbara ;Izabela i Zofia ; Konicka Justyna
; Piskadło Maria;Pamuła Maria ; Banek Katarzyna . 8. Intencje mszalne :
Życzenia Wielkanocne 2021 r. Refleksja „Zacznij od Zmartwychwstania
/ ks. Jan Twardowski „Od końca”/ Jak poczuć w sobie tętno Zmartwychwstania? Czym je
zmierzyć? Najpierw czuje się je na Eucharystii, na spotkaniu z
Panem . Zmartwychwstanie szczególnie tu uobecnia się
,bo jestem zatopiony w Misterium Pana. Gdzie jest spotkanie
osób, tam świeci Zmartwychwstanie. O jego obecności w
życiu świadczy nadzieja, że będzie dobrze, chociaż czasem jest źle; e nie zginę, chociaż
tu czegoś mi brakuje, tam coś doskwiera. W końcu puls Zmartwychwstania można bardziej
poczuć, gdy coraz rzadziej mówię ja, ja, mnie, mnie A częściej Ty, Ty,
Tobie, Tobie. Zacznij od pustego grobu, czyli naucz się
patrzeć. Pisze Jan, ale już nie
ksiądz, tylko Ewangelista: "Wtedy wszedł do wnętrza grobu także i ów drugi
uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył" (J 20, 8). Żeby
zrozumieć, trzeba patrzeć. Żeby patrzeć, trzeba się zatrzymać, a ściślej
mówiąc, wejść do środka, zaangażować się, dać się wciągnąć. Grób w sumie nie
był pusty. Leżały tam płótna, znaki obecności Nieobecnego. Zmartwychwstały
zostawia znaki, można je zauważyć. Niełatwa to sztuka znaleźć czas na takie
patrzenie w naszych czasach, bo przecież my ciągle nie mamy czasu. Biegniemy. Tyle pilnych i niecierpiących zwłoki spraw. A w biegu tak naprawdę nic nie
widać. Wszystko wydaje się równie atrakcyjne i zarazem nijakie. W biegu nawet
człowieka nie można spotkać, tylko się go trąca łokciem. Rozpoznanie
Zmartwychwstania domaga się ofiary z czasu. Cóż
takiego wniosło Zmartwychwstanie Jezusa? Jaką nową jakość wprowadziło w Twoje
życie? Chcesz się tego dowiedzieć, tak dla siebie i tylko dla siebie? Nie
pozostaje Ci nic innego, jak częściej się zatrzymywać i patrzeć. Najpierw na
pusty grób, potem na Matkę Boską Radosną. I myśleć szanując granice rozumu. I
wyczuwać w sobie ten inny puls. Wtedy Zmartwychwstanie stanie się i początkiem i końcem. Życzę
wszystkim Parafianom , Rodakom , Dobroczyńcom , Sympatykom i przybyłym Gościom BŁOGOSŁAWIONYCH ŚWIĄT
WIELKIEJ NOCY ! Modlitwą
serdeczną otaczam chorych , samotnych i cierpiących ; tych ,którzy utracili
sens wiary, a może życia ; zagubionych i borykających się z różnymi problemami
natury materialnej i duchowej . ks. Cz.Rz. proboszcz Dziękuję za życzenia przesłane różną
drogą od Instytucji kościelnych , Państwowych , Samorządowych , Firm i
Osób prywatnych . W szczególny sposób dziękuję i odwzajemniam: - Ks. Biskupom naszej Diecezji i
Pracownikom Kurii diecezjalnej ; - Wspólnocie Wyższego Seminarium
Duchownego w Rzeszowie ; - Caritas Dierezji Rzeszowskiej ; - Dyrekcji i Pracownikom Katolickiego Radia VIA ; - Katolickiemu Stowarzyszeniu
Młodzieży ; - Akcji Katolickiej Diecezji
Rzeszowskiej; - Burmistrzowi Strzyżowa i Radzie
Miejskiej ; - Staroście Strzyżowskiemu i Radzie
Powiatu Strzyżowskiego ; - Radnym miejskim i powiatowym naszej
miejscowości ; - Panu Sołtysowi i Radzie sołeckiej ; - OSP Godowa Górna i OSP Godowa Dolna
; - Firmie Masarskiej „ FIOŁEK” z
Godowej ; - Dyrekcji , Radzie i Pracownikom
Zespołu Szkół im. Jana Pawła II w Godowej . OSTRZEŻENIE
POLICJI PRZED OSZUSTWAMI
W ostatnim czasie oszuści coraz częściej wykorzystują zaufanie osób starszych, zwłaszcza posiadających telefony stacjonarne. Sprawcy w rozmowach telefonicznych podają się za osoby najbliższe, policjantów, pracowników służb państwowych i instytucji. Łupem przestępców padają nierzadko oszczędności całego życia. Dla tego, aby nie paść ofiarą przestępców należy pamiętać o podstawowych zasadach:·Po odebraniu telefonu nie należy wpadać w panikę, spróbować opanować emocje i nie działać pod presją czasu.·Należy zachować zdrowy rozsądek i ostrożność –jeśli dzwoni do nas osoba, która podaje się za członka rodziny i prosi o pieniądze, nie należy podejmować żadnych pochopnych decyzji.·Zapisz dane telefonującej osoby (imię i nazwisko) i zapytaj kim dzwoniący jest dla naszego bliskiego.·Jeśli chodzi o członka rodziny, zadzwoń do niego i dowiedz się, czy faktycznie potrzebuje Twojej pomocy. Opowiedz osobie bliskiej o zaistniałym zdarzeniu.·Dzwoniąc na policję lub do osoby bliskiej należy ZAWSZE przerwać połączenie z osobą która wcześniej zadzwoniła – rozłączyć się. Nie wolno sugerować się wskazówkami o wybraniu numeru po usłyszeniu sygnału. ·Nigdy nie udzielaj przez telefon informacji, jaką ilość pieniędzy posiadasz w domu, bądź na koncie bankowym.·Nigdy na czyjeś zlecenie nie przekazuj pieniędzy, nie podpisuj dokumentów, nie zakładaj kont w banku, nie zaciągaj kredytów i nie ujawniaj swoich danych osobowych, numerów PIN, haseł. Pamiętaj!·Policja nigdy nie prosi o przekazanie pieniędzy i nigdy nie dzwoni z takim żądaniem.·Policja nigdy nie informuje telefonicznie o prowadzonych działaniach, „akcjach policyjnych”. Jeżeli odebrałeś taki telefon bądź pewien, że dzwoni oszust. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy jak najszybciej powiadomić Policję telefonując pod numer 112.
ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE PRZEŻYWANE W RODZINIE
Rozpoczynamy
przeżywanie Świąt Wielkanocnych czyli Paschalnych. Obejmują one Trzy Wielkie Dni, w
czasie których celebrujemy Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. W tym roku ten czas
będzie inny niż zazwyczaj. Epidemia, która ogarnęła cały świat, dotknęła także naszego
chrześcijańskiego życia. Jak niedawno powiedział papież Franciszek: „Na naszych placach,
ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności; ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko
ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je
w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia” (Przemówienie na Placu św. Piotra,
27 marca 2020). I choć z powodu tych gęstych ciemności nie możemy gromadzić się na
wspólnej celebracji Triduum Paschalnego, to jednak wiara w obecność Pana pośród nas podpowiada
nam, aby z pokorą i ufnością towarzyszyć Mu w tajemnicy Jego śmierci i zmartwychwstania.
Być może pośród tych ciemności i w tej ogłuszającej ciszy jeszcze mocniej dotknie On
naszych serc i przemieni tę noc świata w Wielką Noc swojego zwycięstwa! Tajemnica Śmierci i
Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa jest fundamentem chrześcijańskiego
życia i chrześcijańskiej nadziei. Skoro mroki Wielkiego Piątku na Golgocie nie zwyciężyły
Światłości, to dla chrześcijanina żadna ciemność nie jest już ciemna (por. Ps 139). W momencie
śmierci Jezus ukazał całkowite zaufanie wobec Ojca, oddając w Jego ręce swojego ducha (por.
Łk 23,46). W zmartwychwstaniu z kolei Ojciec objawił, że nie dopuści, aby Jego Syn pozostał
w otchłani (por. Ps 16). Te święte dni zapraszają nas więc, aby wraz z Jezusem przeżywać w
naszej codzienności Jego umieranie, tak aby Jego życie mogło objawić się w nas (por. 2Kor
4,11). Wejście w tę
życiodajną tajemnicę Pana odbywa się w czasie Triduum Paschalnego. „Tridum” oznacza
„trzy dni”. Rozpoczyna się ono w Wielki Czwartek wieczorem i trwa do wieczora Niedzieli
Zmartwychwstania. W czasie tych trzech dni prowadzi nas liturgia, na którą składa się Msza
Wieczerzy Pańskiej, Liturgia Męki Pańskiej oraz Wigilia Paschalna, której zwieńczeniem jest
procesja rezurekcyjna ogłaszająca światu nowinę o Zmartwychwstaniu. Te trzy liturgie
stanowią jakby jedną całość. Możemy to zauważyć choćby przez fakt, że rozpoczynając w Wielki
Czwartek Wieczorem Mszę Wieczerzy Pańskiej błogosławieństwo końcowe otrzymamy
dopiero w Noc Zmartwychwstania, w Wigilię Paschalną w nocy z soboty na niedzielę. To jest
właśnie ta Wielka Noc naszego zbawienia. Nawet jeśli w tych
dniach nie możemy wziąć udziału w celebracjach, to czujmy się zaproszeni do tego,
aby w naszych domach przeżywać wraz z Jezusem Jego przejście z tego świata do Ojca. Niech
to będzie czas, w którym odłożymy na bok to, co nieistotne, a centrum naszych dni uczynimy
modlitwę i wspólne bycie razem. Niech pomocą w takim przeżywaniu tego świętego czasu
służą przygotowane teksty i wskazania. Niech towarzyszy nam wiara, że Pan jest z nami. WIELKI CZWARTEK USTANOWIENIE
EUCHARYSTII I KAPŁAŃSTWA Wielki Czwartek to
dzień, w którym kończy się okres Wielkiego Postu. Także w tym dniu rozpoczyna się
obchód najważniejszych świąt chrześcijańskich: Triduum Paschalnego. Te trzy święte dni mają
moc odnowić nas, przemienić nas, dać na nowe życie, dlatego czujmy się zaproszeni do
wchodzenia w ten niepowtarzalny czas. Triduum Paschalne
rozpoczyna uroczysta liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej. Sprawuje się ją na pamiątkę
gestu, który Jezus dokonał w Wieczerniku w dzień przed swoją Męką. Liturgia ta zwraca
uwagę na trzy istotne wydarzenia: ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa, ukazanie wzoru
wzajemnej miłości oraz początek drogi ku krzyżowi. Wspólnym elementem
tych wydarzeń jest wydanie się Jezusa Chrystusa. Zanim został wydany przez Judasza
sam wydał siebie człowiekowi pod postacią Chleba i Wina ustanawiając Eucharystię, nakazem
czynienia tego na swoją pamiątkę ustanowił kapłaństwo, a gestem obmycia nóg Apostołom
ukazał wzór miłości, która wyraża się w służbie. Te wszystkie wydarzenia mają
objawić jedną zasadniczą rzecz: Jezus, nie jest po prostu skazany, ale sam oddaje swoje życie.
Ma moc je oddać i ma moc je odzyskać. To wydanie, na które zgodził się w czasie Ostatniej
Wieczerzy, osiągnie swój szczyt w Jego męce i śmierci. Dzisiejsza Eucharystia jest więc
jakby wstępem do Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania. Nawet jeśli nie
możemy uczestniczyć w Eucharystii w kościele, to nasze wspólne bycie w domu daje nam
możliwość wejścia w te niesamowite w swoim wyrazie wydarzenia Wieczernika.
Pozostaje przecież powierzone Kościołowi nowe przykazanie miłości. Ewangelia dzisiejszego dnia
przytacza słowa Jezusa: „Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni
sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja
wam uczyniłem” (J 13,15) W tych słowach odbija się echo słów, które słyszymy nieustannie
podczas Mszy świętej: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Jezus w swoich słowach wskazuje nie
tylko na sam obrzęd, ale na obrzęd, który wyraża miłość! Jeśli okoliczności
pozbawiają nas obrzędu Eucharystii, nie mogą pozbawić nas jego znaczenia. Ten gest miłości możemy
czynić na Jego pamiątkę! Możemy uczynić to co On uczynił i w ten pokorny sposób
przeżywać tajemnicę Wielkiego Czwartku. Starożytna antyfona
używania podczas liturgii Wielkiego Czwartku wyraża piękną myśl: „Gdzie miłość
prawdziwa i dobroć tam znajdziesz Boga”. Niech gestów tej miłości nie zabraknie w naszych
rodzinach. W tym dniu warto zaplanować wspólną kolację, odczytać 13 rozdział Ewangelii
Jana, przełamać się chlebem na znak jedności. To są małe gesty tworzące miłość. Warto
pamiętać także w tym dniu o ubogich i potrzebujących, pomyśleć o jałmużnie wielkopostnej jako
konkretnym darze miłości. W taki niecodzienny sposób możemy naprawdę sercem zbliżyć się i
celebrować Wielki Czwartek, pomimo trudnych okoliczności. 6 WIECZORNA LITURGIA
RODZINNA W Wielki Czwartek
wieczorem, w czasie trwania Mszy Wieczerzy Pańskiej w kościele parafialnym lub
bezpośrednio po jej zakończeniu, rodzina może zgromadzić się przy świątecznie
przygotowanym stole, aby wspólnie przeżyć liturgię wejścia w Triduum Paschalne i dziękczynienia za
dar Eucharystii i kapłaństwa. Stół, nakryty białym
obrusem, może zostać udekorowany kwiatami. Na środku należy położyć otwartą
księgę Pisma świętego, z której odczytywane będzie słowo Boże oraz mały bochenek chleba,
którym na zakończenie podzielą się członkowie rodziny (trzeba się o niego zatroszczyć
wcześniej). Modlitwie przewodniczy ojciec lub matka. Może to zrobić także ktoś inny z dorosłych. Liturgia rozpoczyna
się śpiewem, po którym następuje znak krzyża i modlitwa, którą odczytuje ojciec
rodziny. Następnie odbywa się Liturgia słowa poprzedzona wprowadzeniem, po której wszyscy
razem odmawiają modlitwę Ojcze nasz i przekazują sobie znak pokoju. Zakończeniem liturgii
i przejściem do wspólnej kolacji jest obrzęd dzielenia się chlebem. LITURGIA SŁOWA Znak krzyża Przewodniczący
liturgii: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Wszyscy: Amen. Wprowadzenie do
liturgii Jedna z obecnych osób
czyta wprowadzenie do liturgii: W Wielki Czwartek,
podczas Ostatniej Wieczerzy, Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii i
kapłaństwa, pozostawił swoim uczniom przykazanie miłości i służby oraz wydał samego siebie na mękę
i śmierć. Wspominając te wydarzenia pragniemy w naszej rodzinie słuchać słowa Bożego
oraz modlić się o to, abyśmy zawsze potrafili być wdzięczni za dar Eucharystii. Prośmy
także, aby w tym czasie, w którym nie możemy uczestniczyć w liturgii dojrzewało w nas
pragnienie Komunii świętej oraz gotowość do miłości i służby na wzór Chrystusa. Myślami złączmy się z
naszą wspólnotą parafialną, z księżmi z naszej parafii, z naszym biskupem Janem,
papieżem Franciszkiem i całym Kościołem. Przewodniczący
odczytuje kolektę z Mszy Wieczerzy Pańskiej Módlmy się. Wszechmogący, wieczny
Boże, obchodzimy pamiątkę najświętszej Wieczerzy, podczas której Twój
Jednorodzony Syn mając się wydać na śmierć pozostawił Kościołowi nową wiekuistą Ofiarę i
Ucztę swojej miłości; spraw, abyśmy z tak wielkiego misterium czerpali pełnię miłości i
życia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności
Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Wszyscy: Amen. 7 Wszyscy stojąc
słuchają Ewangelii z Mszy Wieczerzy Pańskiej (można także odczytać wszystkie czytania z Liturgii
Słowa tego dnia Wj 12,1-14; 1Kor 11,23-26; J 13,1-15). Osoba czytająca stojąc, głośno i wyraźnie
odczytuje poniższy tekst. Właściwym znakiem będzie odczytanie go bezpośrednio z Pisma
świętego, ale można także posłużyć się wydrukowanym tekstem. Ewangelia Posłuchajmy słów
Ewangelii według Świętego Jana (J 13,1-15) Było to przed Świętem
Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do
Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy,
gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus,
wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od
wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do
misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do
Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu
odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do
Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał». Odpowiedział mu
Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon
Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!» Powiedział do niego
Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy
jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie
wszyscy jesteście czyści». A kiedy im umył nogi,
przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co
wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo
nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie
nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam
uczyniłem». Oto słowo Pańskie. Wszyscy: Chwała
Tobie, Chryste. Rozważanie: Podczas Ostatniej
Wieczerzy Jezus wykonał gest, w którym wyraził swoją miłość do apostołów. Zdjął
szaty, pochylił się i obmył im nogi. Jego wieczna i nieodwołalna miłość do człowieka, w
Wieczerniku objawiła się w tym znaku służby, a dzisiaj objawia się w Jego gotowości aby nam
przebaczać, pocieszać, podnosić z upadków. Dzisiaj Pan zaprasza nas, abyśmy odkryli że On
chce nam służyć w swojej bezinteresownej miłości. W tych prostych, domowych warunkach On
jest z nami. Pozwólmy Mu się kochać. Niech Jego miłość nas wzruszy i odnowi
naszą wzajemną miłość rodzinną. Z Jezusem zawsze możemy zacząć od nowa! 8 MODLITWA PAŃSKA I
ZNAK POKOJU Przewodniczący
liturgii mówi: Módlmy się wspólnie
jak nas nauczył nasz Zbawiciel Wszyscy (z
wzniesionymi rękami) odmawiają modlitwę Ojcze nasz Ojcze nasz, któryś
jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola
Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam
nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. Następnie
przewodniczący mówi: Przekażmy sobie znak
pokoju Wszyscy poprzez gest
życzliwości przekazują sobie pokój. KOMUNIA ŚWIĘTA
DUCHOWA Przewodniczący
liturgii mówi: Nie możemy dzisiaj
uczestniczyć we Mszy świętej Wieczerzy Pańskiej w naszym kościele, ale możemy
przyjąć Chrystusa w Komunii świętej duchowej. Zjednoczmy się z Nim przez modlitwę i
prośmy, aby przychodził do nas i przemieniał nasze życie: Przewodniczący powoli
czyta tekst modlitwy Ojca Świętego Franciszka, a wszyscy łączą się ze słowami
modlitwy: Kładę się u Twych
stóp, o mój Jezu i ofiarowuję Ci moje skruszone serce, uniżone w swojej
nicości i Twojej świętej obecności. Adoruję Cię w
sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii. Pragnę przyjąć Ciebie
w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł. Czekając na radość z
sakramentalnej komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu. Przyjdź do mnie, O
mój Jezu, kiedy ja, ze swojej strony, przychodzę do Ciebie! Niech Twoja miłość
ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci. Wierzę w Ciebie,
Tobie ufam, Ciebie miłuję. Wszyscy przez chwilę
milczenia jednoczą się z Chrystusem DZIELENIE SIĘ CHLEBEM
I WSPÓLNA KOLACJA Przewodniczący
liturgii bierze ze chleb i w milczeniu podaje go członkom rodziny. Każdy odłamuje mały
kawałek. Wszyscy razem spożywają odłamany kawałek chleba. To, co zostaje odkłada się
na stół, na którym leży aż do śniadania wielkanocnego. Następnie wszyscy zasiadają do wspólnej
kolacji. Po zakończeniu
kolacji należy zdjąć obrus i kwiaty ze stołu, tak jak w kościele obnaża się ołtarz. Na stole
pozostaje tylko Pismo święte i połamany chleb. WIELKI PIĄTEK DZIEŃ MĘKI I ŚMIERCI
CHRYSTUSA Wielki Piątek to dzień,
w którym Kościół nie sprawuje Eucharystii. Zamiast niej odbywa się Liturgia
Męki Pańskiej. W czasie tej liturgii patrzymy na Mękę i Śmierć Jezusa, ale dla nas ważne jest
przede wszystkim to, jak patrzymy. Liturgia Męki Pańskiej nie jest bowiem czasem, kiedy stajemy
wobec Jezusa ze współczuciem i boleścią. To nie o to chodzi, zresztą Jezus sam napomniał
niewiasty, które nad nim płakały, aby tego nie czyniły. Na Mękę i Śmierć
Jezusa musimy spoglądać ze świadomością, że Chrystus sam wydał siebie, sam przyjął
śmierć, sam się na nią zgodził. Dlaczego? Dlatego, że śmierć, umieranie, porażka,
niesprawiedliwość to część naszego życia. Najczęściej lękając się, uciekamy od
tych doświadczeń albo
udajemy, że nas to nie dotyczy. Ale kiedy uciekamy to wpadamy w jeszcze większe tarapaty:
wikłamy się w dziwne relacje, wchodzimy w uzależnienia, tracimy pokój serca. Chrystus przychodzi
jako ten, który zgadza się na śmierć. Pokazuje nam, jak umierać, jak przeżywać mękę i
umieranie. On, powierzać się w ręce Ojca, aż do ostatniej chwili nie traci pokoju. Ufa Ojcu i
Jego miłości, która jest potężniejsza niż śmierć. Dramat Wielkiego Piątku nie jest więc porażką
Jezusa, nie jest czymś nieprzewidzianym w Jego misji. Śmierć Jezusa jest Jego zwycięstwem.
Jest to przede wszystkim zwycięstwo nad lękiem o siebie, którego doświadczał w Ogrojcu
oraz zwycięstwo nad pokusą ucieczki od śmierci i zejściem z Krzyża. Właśnie w tej sposób
musimy patrzeć na to wydarzenie: jako na zwycięstwo Chrystusa, a tym samym nasze
zwycięstwo. Liturgia Wielkiego
Piątku w kościele jest bardzo prosta. Sporo ciszy, prostoty, pokory. Główne elementy to
odczytanie opisu Męki Pańskiej wg św. Jana, modlitwa wstawiennicza oraz adoracja Krzyża.
To wszystko dopełnia Komunia święta. Te same elementy celebracji spróbujmy przeżyć w
naszych domach. Rozpocznijmy chwilą
tej przejmującej ciszy, która w Wielki Piątek wypełnia świątynie. Możemy na ten moment
milczenia uklęknąć. Postawa klęcząca i cisza wyrażają pokorę wobec tajemnicy śmierci
Jezusa. Są one też znakiem skruchy w obliczu tej wielkiej miłości Pana. Opis męki Pana
ukazuje nam Jezusa, który jest Królem. Krzyż to Jego tron. Jego męka to intronizacja, to
chwalebne objęcie władzy nad tą przestrzenią ludzkiego życia, której każdy się lęka i od której
każdy ucieka: On króluje z Krzyża! Kiedy stajemy wobec
Krzyża, wobec tej wielkiej miłości, którą Pan ukochał nas aż do końca, nie możemy
myśleć tylko o sobie. Dlatego zaraz po odczytaniu Ewangelii Kościół od wieków modli się za
cały świat. Także w naszej domowej liturgii możemy skierować wezwania modlitewne prosząc,
aby miłość Pana ogarnęła wszystko i wszystkich. Po modlitwie wiernych
następuje centralny element dzisiejszej liturgii, czyli adoracja Krzyża. W naszych
domowych liturgiach piękne jest to, że ten krzyż naprawdę będzie blisko, będzie go można
przytulić, adorować, ucałować. To bardzo ważny moment! W tym intymnym 10 momencie adoracji
krzyża odkrywajmy nasz codzienny krzyż i jednoczmy go z Krzyżem Pana. Prośmy o odwagę
przyjmowania krzyża tak, jak On go przyjął. Prośmy byśmy nie uciekali od niego, ale
zaakceptowali go. Ten moment adoracji dopełni Komunia święta duchowa. Warto w tym dniu
Wielkiego Piątku zadbać o nieco spokoju, ciszy, modlitwy. Takie warunki mogą nam
pomóc przeżywać tą przedziwną tajemnicę Boga, który oddał za nas życie. 11 LITURGIA RODZINNA (W GODZINACH
POPOŁUDNIOWYCH LUB WIECZORNYCH) Podobnie jak w Wielki
Czwartek rodzina gromadzi się na liturgii w swoim domowym Kościele wokół stołu,
przy którym zwykle zbierają się na rodzinnych uroczystościach o godz. 15.00 lub w czasie,
gdy rozpoczyna się Liturgia Męki Pańskiej w kościele parafialnym lub w innej najbardziej
odpowiedniej porze pomiędzy godz. głowa rodziny,
ewentualnie ktoś inny z dorosłych. Stół, podobnie jak
ołtarz w kościele, powinien być dziś obnażony – bez obrusu i kwiatów. Pośrodku stołu należy
położyć księgę Pisma Świętego i krzyż do adoracji (warto, aby był odpowiednio duży i
piękny – może być to krzyż, który na co dzień wisi na ścianie lub inny). Celebracja rozpoczyna
się od wprowadzenia przewodniczącego – opuszcza się śpiew pieśni i znak krzyża.
Następnie wszyscy słuchają opisu Męki Pańskiej, modlą się wspólnie, adorują krzyż i
przyjmują Komunię świętą w sposób duchowy. Wprowadzenie do
liturgii: Wszyscy powstają.
Jedna z obecnych osób czyta wprowadzenie do liturgii: Dzisiaj, w Wielki
Piątek wspominamy dzień, w którym Jezus Chrystus wziął na swoje ramiona krzyż i
poniósł na nim śmierć dla naszego zbawienia. Nie możemy być w naszym kościele i
uczestniczyć w liturgii wraz z innymi, ale możemy tutaj, w domu, iść krok w
krok z naszym Zbawicielem
przez kolejne momenty Jego bolesnej Męki, aby przejść wraz z nim przez krzyż do chwały
odkupienia. Duchowo złączmy się z
naszym kościołem i parafią, z naszymi księżmi, z biskupem Janem, papieżem
Franciszkiem i całym Kościołem. Rozpocznijmy liturgię od wewnętrznego aktu skruchy i żalu
za wszystkie grzechy nasze, za które Jezus cierpiał na krzyżu. Chwila modlitwy w
milczeniu. Na ten czas można uklęknąć. Przewodniczący odczytuje modlitwę: Pomnij, Boże, na
swoje miłosierdzie, otaczaj nieustanną opieką i uświęcaj lud swój, dla którego Twój Syn,
Jezus Chrystus, ustanowił paschalne misterium, przelewając krew swoją. Który żyje i króluje
na wieki wieków. Wszyscy: Amen. Wszyscy słuchają
opisu męki Pańskiej według św. Jana. Jeśli są obecne przynajmniej trzy osoby Ewangelię
można przeczytać z podziałem na role. Przewodniczący odczytuje słowa Jezusa (+), druga
osoba czyta słowa Ewangelisty (E.), a trzecia słowa wypowiadane przez pozostałe osoby (I.).
Opis można też czytać z Biblii w więcej osób, przeznaczając dla każdego domownika jeden lub
więcej fragmentów. 12 Ewangelia + – słowa Chrystusa E. – słowa
Ewangelisty I. – słowa innych
osób pojedynczych i tłumu E. Posłuchajmy opisu
Męki Chrystusa według św. Jana (J 18,1-19,42) Pojmanie Jezusa E. Po wieczerzy Jezus
wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i
Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego
często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i
faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus, wiedząc o wszystkim, co miało
na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: + Kogo szukacie? E. Odpowiedzieli Mu:
I. Jezusa z Nazaretu. E. Rzekł do nich Jezus: + Ja jestem. E. Również i Judasz, który Go
wydał, stał między nimi. Skoro więc Jezus rzekł do nich: Ja jestem, cofnęli się i upadli na
ziemię. Powtórnie ich zapytał: + Kogo szukacie? E. Oni zaś powiedzieli: I. Jezusa z Nazaretu. E.
Jezus odrzekł: + Powiedziałem wam, że Ja jestem. Jeżeli więc Mnie szukacie, pozwólcie
tym odejść. E. Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: Nie utraciłem żadnego
z tych, których Mi dałeś. Wówczas Szymon Piotr, który miał miecz, dobył go, uderzył
sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. A słudze było na imię Malchos. Na to rzekł Jezus do
Piotra: + Schowaj miecz do pochwy. Czyż nie mam wypić kielicha, który Mi podał Ojciec? Przed Annaszem.
Zaparcie się Piotra E. Wówczas kohorta
oraz trybun razem ze strażnikami żydowskimi pojmali Jezusa, związali Go i
zaprowadzili najpierw do Annasza. Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił
urząd arcykapłański. Właśnie Kajfasz poradził Żydom, że lepiej jest, aby jeden człowiek zginął
za naród. A szedł za Jezusem
Szymon Piotr razem z innym uczniem. Uczeń ten był znany arcykapłanowi i
dlatego wszedł za Jezusem na dziedziniec pałacu arcykapłana, natomiast Piotr zatrzymał się przed
bramą, na zewnątrz. Wszedł więc ów drugi uczeń, znany arcykapłanowi, pomówił z odźwierną i
wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna rzekła do Piotra: I. Czy może i ty jesteś
jednym spośród uczniów tego człowieka? E. On odpowiedział: I. Nie jestem. E. A że było
zimno, strażnicy i słudzy, rozpaliwszy ognisko, stali przy nim i grzali się. Wśród nich stał także
Piotr i grzał się przy ogniu. Arcykapłan więc
zapytał Jezusa o Jego uczniów i o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: + Ja przemawiałem
jawnie przed światem. Nauczałem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy
Żydzi. Potajemnie zaś nie nauczałem niczego. Dlaczego Mnie pytasz? Zapytaj tych, którzy
słyszeli, co im mówiłem. Przecież oni wiedzą, co powiedziałem. E. Gdy to rzekł, jeden ze
sług stojących obok spoliczkował Jezusa, mówiąc: I. Tak odpowiadasz arcykapłanowi? E.
Odrzekł mu Jezus: + Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to
dlaczego Mnie bijesz? E. Następnie Annasz wysłał Go związanego do arcykapłana Kajfasza. A Szymon Piotr stał i
grzał się przy ogniu. Powiedzieli wówczas do niego: I. Czy i ty nie jesteś jednym z Jego
uczniów? E. On zaprzeczył, mówiąc: I. Nie jestem. E. Jeden ze sług arcykapłana, krewny
tego, któremu Piotr odciął ucho, rzekł: I. Czyż nie ciebie widziałem razem z Nim w ogrodzie? E.
Piotr znowu zaprzeczył i zaraz zapiał kogut. 13 Przed Piłatem Od Kajfasza
zaprowadzili Jezusa do pretorium. A było to wczesnym rankiem. Oni sami jednak nie weszli do
pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć Paschę. Dlatego Piłat wyszedł do nich na zewnątrz i
rzekł: I. Jaką skargę wnosicie przeciwko temu człowiekowi? E. W odpowiedzi rzekli do
niego: T. Gdyby to nie był złoczyńca, nie wydalibyśmy Go tobie. E. Piłat więc rzekł do nich:
I. Weźcie Go sobie i osądźcie według swojego prawa. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: I. Nam nie
wolno nikogo zabić. E. Tak miało się spełnić słowo Jezusa, w którym zapowiedział, jaką
śmiercią miał umrzeć. Przesłuchanie Wtedy Piłat powtórnie
wszedł do pretorium, a przywoławszy Jezusa, rzekł do Niego: I. Czy Ty jesteś Królem
żydowskim? E. Jezus odpowiedział: + Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o
Mnie? E. Piłat odparł: I. Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co
uczyniłeś? E. Odpowiedział Jezus: + Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby
królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz
zaś królestwo moje nie jest stąd. E. Piłat zatem |powiedział do Niego: I. A więc jesteś
królem? E. Odpowiedział Jezus: + Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem
na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. E.
Rzekł do Niego Piłat: I. Cóż to jest prawda? E. To powiedziawszy, wyszedł ponownie do Żydów i
rzekł do nich: I. Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że na Paschę
uwalniam wam jednego więźnia. Czy zatem chcecie, abym wam uwolnił Króla żydowskiego? E.
Oni zaś powtórnie zawołali: I. Nie tego, lecz Barabasza! E. A Barabasz był rozbójnikiem. „Oto człowiek” Wówczas Piłat zabrał
Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją
na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: I.
Witaj, Królu żydowski! E. I policzkowali Go. A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił
do nich: I. Oto wyprowadzam Go wam na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim
żadnej winy. E. Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym.
Piłat rzekł do nich: I. Oto Człowiek. E. Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: T.
Ukrzyżuj! Ukrzyżuj! E. Rzekł do nich Piłat: I. Zabierzcie Go i sami ukrzyżujcie! Ja
bowiem nie znajduję w Nim winy. E. Odpowiedzieli mu Żydzi: I. My mamy Prawo, a według Prawa
powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym. E. Gdy Piłat usłyszał
te słowa, jeszcze bardziej się uląkł. Wszedł znów do pretorium i zapytał Jezusa: I.
Skąd Ty jesteś? E. Jezus jednak nie dał mu odpowiedzi. Rzekł więc Piłat do Niego: I. Nie chcesz
ze mną mówić? Czy nie wiesz, że mam władzę uwolnić Ciebie i mam władzę Ciebie
ukrzyżować? E. Jezus odpowiedział: + Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano
z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie. E. Odtąd Piłat usiłował Go
uwolnić. Żydzi jednak zawołali: I. Jeżeli Go uwolnisz, nie jesteś przyjacielem cezara. Każdy, kto
się czyni królem, sprzeciwia się cezarowi. Wyrok E. Gdy więc Piłat
usłyszał te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na trybunale, na miejscu
zwanym Lithostrotos, po hebrajsku Gabbata. Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny
szóstej. I rzekł do Żydów: I. Oto wasz król! E. A oni krzyczeli: I. Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!
E. Piłat powiedział do nich: I. Czyż króla waszego mam ukrzyżować? E. 14 Odpowiedzieli arcykapłani:
T. Poza cezarem nie mamy króla. E. Wtedy więc wydał Go im, aby Go ukrzyżowano. Droga krzyżowa i
ukrzyżowanie Zabrali zatem Jezusa.
A On sam, dźwigając krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, które po
hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej
strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było
napisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski. Napis ten czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce,
gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim
i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata: I. Nie pisz: Król żydowski, ale że On
powiedział: Jestem Królem żydowskim. E. Odparł Piłat: I. Com napisał, napisałem. E. Żołnierze zaś, gdy
ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza
jedna część; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu.
Mówili więc między sobą: I. Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć. E.
Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty moje, a o moją suknię
rzucili losy. To właśnie uczynili żołnierze. Testament dany z
krzyża A obok krzyża
Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria
Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował,
rzekł do Matki: + Niewiasto, oto syn Twój. E. Następnie rzekł do ucznia: + Oto Matka twoja. E. I
od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Śmierć Jezusa Potem Jezus, świadom,
że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: + Pragnę. E. Stało
tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A
gdy Jezus skosztował octu, rzekł: + Dokonało się! E. I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Wszyscy klękają i
przez chwilę zachowują milczenie. Przebicie serca E. Ponieważ był to
dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem
dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano
golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak
pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli,
że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast
wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.
On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo:
Kość jego nie będzie złamana. I znowu w innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego,
którego przebili. Złożenie Jezusa do
grobu Potem Józef z
Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz krył się z tym z obawy przed Żydami, poprosił
Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało. Przybył
również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa nocą, i przyniósł około stu
funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i owinęli je w 15 płótna razem z
wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A w miejscu, gdzie Go ukrzyżowano,
był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc,
ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w
pobliżu. Oto słowo Pańskie. Wszyscy: Chwała
Tobie, Chryste. Rozważanie Opis Męki Pana Jezusa
to opis tego, jak można kochać. W tym wydarzeniu Bóg objawił nam, że Jego miłość
do nas nie jest żartem. Jego miłość jest realna i konkretna. W tym opisie Męki Pana możemy
odczytać jak bardzo jesteśmy cenni w Jego oczach: jesteśmy Jego skarbem! Za nas oddaje życie i
pragnie naszej miłości. Za chwilę będziemy modlić się i adorować krzyż. Prośmy o dar
prawdziwego wzruszenia serca, bo wzruszone miłością serce to początek nowego życia! Prośby Wszyscy wstają. Przewodniczący:
Wspominając z wielką pobożnością śmierć naszego Pana, Jezusa Chrystusa, z której świat
otrzymał życie, zanośmy pokorne błagania do Boga Ojca: Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Obdarz jednością swój Kościół. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Otaczaj opieką naszego papieża Franciszka. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący: Mocą
Ducha Świętego uświęcaj wszystkie stany i wiernych Twojego ludu. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Pomnażaj wiarę i rozumienie Twej prawdy u katechumenów. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Zjednocz rozproszonych chrześcijan. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Doprowadź Żydów do pełni odkupienia. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Oświeć blaskiem swej chwały tych, którzy nie wierzą w Chrystusa. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. 16 Przewodniczący: Ukaż
znaki swojej dobroci w stworzeniach tym, którzy Cię nie uznają. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Kieruj umysłami i sercami tych, którzy rządzą państwem. Udziel pociechy wszystkim strapionym. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Wejrzyj na wszystkich udręczonych trwającą epidemią, przywróć zdrowie chorym, daj siły tym,
którzy się nimi opiekują, pociesz płaczące rodziny, a zmarłym daj pełnię odkupienia. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. Przewodniczący:
Obdarz chwałą zmarłych. Wszyscy: Przez śmierć
Twego Syna wysłuchaj nas, Panie. ADORAJCA KRZYŻA Przewodniczący
modlitwie podnosi krzyż i ukazuje go obecnym, mówiąc: Oto drzewo Krzyża, na
którym zawisło Zbawienie świata. Wszyscy: Pójdźmy z
pokłonem. Zebrani klękają na
oba kolana. Przez chwilę, w ciszy, oddają cześć Krzyżowi, który unosi przewodniczący. Kolejno każdy z
domowników klęka przed nim, bierze w dłonie i oddaje mu cześć w krótkiej chwili
cichej modlitwy. Po zakończonej indywidualnej adoracji Krzyż umieszcza się na centralnym miejscu
(gdzie będzie stał przez całą Wielką Sobotę, aż do Wigilii Paschalnej). Można zaśpiewać
suplikacje: Święty Boże, Święty
mocny, Święty a Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. 3x Od powietrza, głodu,
ognia i wojny Wybaw nas, Panie! 3x Od nagłej i
niespodziewanej śmierci Zachowaj nas, Panie! 3x My grzeszni Ciebie
Boga prosimy, Wysłuchaj nas, Panie! 3x Po skończonym śpiewie
wszyscy powstają. KOMUNIA ŚWIĘTA
DUCHOWA Przewodniczący
liturgii mówi: Odmówmy wspólnie
modlitwę, której nauczył nas nasz Zbawiciel Wszyscy odmawiają
modlitwę Ojcze nasz Ojcze nasz, któryś
jest w niebie, święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w
niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze
winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas
zbaw ode złego. 17 Przewodniczący
liturgii mówi: Dzisiaj także nie
możemy uczestniczyć w liturgii w naszym kościele, ale Chrystus, który umarł na krzyżu dla
naszego zbawienia pragnie abyśmy trwali z Nim w komunii duchowej. Zjednoczmy się z
naszym Panem przez modlitwę, prosząc, aby przemieniał nasze życie i prowadził ku sobie: Przewodniczący powoli
czyta tekst modlitwy Ojca Świętego Franciszka, a wszyscy łączą się ze słowami
modlitwy: Kładę się u Twych
stóp, o mój Jezu i ofiarowuję Ci moje skruszone serce, uniżone w swojej
nicości i Twojej świętej obecności. Adoruję Cię w
sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii. Pragnę przyjąć Ciebie
w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł. Czekając na radość z
sakramentalnej komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu. Przyjdź do mnie, O
mój Jezu, kiedy ja, ze swojej strony, przychodzę do Ciebie! Niech Twoja miłość
ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci. Wierzę w Ciebie,
Tobie ufam, Ciebie miłuję. Wszyscy przez chwilę
milczenia jednoczą się z Chrystusem. Przewodniczący
liturgii: Na koniec zaśpiewajmy
pieśń ku czci Chrystusa, który na Krzyżu oddał za nas swoje życie. Pieśń Krzyżu święty
lub Ludu, mój ludu, lub Krzyżu Chrystusa, lub Wisi na Krzyżu, lub Odszedł Pasterz od
nas, lub Jezu Chryste, Panie miły, lub inna pieśń pasyjna. Celebracji nie kończy
się znakiem krzyża. Modlitwę można
wydłużyć śpiewem pieśni pasyjnych, Gorzkich Żali, rozważaniem nabożeństwa Drogi
Krzyżowej lub odmówieniem bolesnej części Różańca. Wielki Piątek jest
też pierwszym dniem nowenny do Bożego Miłosierdzia, więc można wspólnie odmówić
Koronkę i prosić o Miłosierdzie dla nas i całego świata. Stół, aż do
rozpoczęcia Wigilii Paschalnej, pozostaje obnażony i pusty. Znajduje się na nim jedynie krzyż,
księga Pisma świętego i chleb z Wielkiego Czwartku. PIEŚNI Krzyżu święty, nade
wszystko, drzewo
przenajszlachetniejsze! W żadnym lesie takie
nie jest, jedno, na którym sam
Bóg jest. Słodkie drzewo,
słodkie gwoździe rozkoszny owoc
nosiło. Skłoń gałązki, drzewo
święte, Ulżyj członkom tak
rozpiętym. 18 Odmień teraz oną
srogość, Którąś miało z
urodzenia. Spuść lekuchno i
cichuchno Ciało Króla
niebieskiego. Tyś samo było
dostojne, Nosić światowe
Zbawienie, Przez cię przewóz
jest naprawion, Światu, który był
zagubion, Który święta Krew
polała, Co z Baranka
wypłynęła. Ludu mój ludu, cóżem
ci uczynił W czymem zasmucił,
albo w czym zawinił. Jam cię wyzwolił z
mocy faraona, a tyś przyrządził
krzyż na me ramiona. Ludu mój ludu... Jam cię wprowadzi w
kraj miodem płynący, tyś mi zgotował
śmierci znak hańbiący. Ludu mój ludu... Jam ciebie szczepił
winnico wybrana, a tyś mnie poił octem
swego Pana. Ludu mój ludu... Jam dla cię spuszczał
na Egipt karania, a tyś mnie wydał na
ubiczowania. Ludu mój ludu... Jam faraona dał w
obłęd bałwanów, a tyś mnie wydał
książętą kapłanów. Ludu mój ludu... Morzem otworzył, byś
szedł suchą nogą. a tyś mi włócznią bok
otworzył srogą. Ludu mój ludu... Jam był ci wodzem, w
kolumnie obłoku, tyś mnie wiódł
słuchać Piłata wyroku. Ludu mój ludu... Jam ciebie karmił
manny rozkoszami, tyś mi odpłacił
policzkowaniami. Ludu mój ludu... Jam ci ze skały dobył
wodę zdrową, a tyś mnie poił
goryczą żółciowa. Ludu mój ludu... Jam dał,że zbici
Chaanan królowie, a ty zaś trzciną
biłeś mnie po głowie. Ludu mój ludu... Jam dał ci bero
Judzie powierzone, a tyś mi wtłoczył
cierniowa koronę. Ludu mój ludu... Jam cie wywyższył
między narodami, tyś mnie na krzyżu
podwyższył z łotrami. WIELKA SOBOTA Wielka Sobota to
przedziwny dzień. To dzień, który jest trudny do przeżywania, bo jest dniem pustki, ciszy.
Oblubieniec został zabrany, dlatego Kościół tego dnia nie celebruje Eucharystii, ale
czeka. Żyjemy w świecie, w którym ciężko nam czekać. Wszystko jest natychmiast, od
zaraz. Oczekiwanie natomiast buduje napięcie, pozwala nabrać dystansu, pokonać szybką chęć
zaspokojenia pragnień. Tymczasem Wielka Sobota to dzień, w którym to napięcie, oczekiwanie
i pustka chcą wejść w naszą codzienność. Zakosztowanie tej pustki jest ważne, bo to ona
właśnie tworzy przestrzeń do przyjęcia radości zmartwychwstania. Dlatego warto ten dzień
rozpocząć wspólną modlitwą, która wprowadzi w nasze domy ten wielkosobotni klimat. LITURGIA RODZINNA (W GODZINACH
PORANNYCH) O poranku Wielkiej
Soboty można zgromadzić się razem na chwilę modlitwy. Przewodniczący liturgii
mówi: W imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego. Wszyscy odpowiadają:
Amen. Przewodniczący
liturgii: W Wielką Sobotę nasz
Pan spoczywa w grobie. Złączmy z Nim nasze serca, słuchając starożytnego tekstu i
modląc się psalmem. Wszyscy siadają,
jedna z osób odczytuje tekst: Starożytna homilia na
Świętą i Wielką Sobotę Zstąpienie Pana do
Otchłani Co się stało? Wielka
cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia
się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od
wieków. Bóg umarł w ciele, a poruszył Otchłań. Idzie, aby odnaleźć pierwszego człowieka, jak
zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić
tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; aby wyzwolić z bólów niewolnika
Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę, idzie On, który jest ich Bogiem i synem Ewy. 20 Przyszedł więc do
nich Pan, trzymając w ręku zwycięski oręż krzyża. Ujrzawszy Go praojciec Adam, pełen
zdumienia, uderzył się w piersi i zawołał do wszystkich: "Pan mój z nami
wszystkimi!" I odrzekł Chrystus Adamowi: "I z duchem twoim!" A
pochwyciwszy go za rękę, podniósł go
mówiąc: "Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci
Chrystus. Oto Ja, twój Bóg,
który dla ciebie stałem się twoim synem. Oto teraz mówię tobie i wszystkim, którzy
będą twoimi synami, i moją władzą rozkazuję wszystkim, którzy są w okowach: Wyjdźcie! A
tym, którzy są w ciemnościach, powiadam: Niech zajaśnieje wam światło! Tym zaś,
którzy zasnęli, rozkazuję: Powstańcie! Tobie, Adamie, rozkazuję:
Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, abyś pozostawał spętany w
Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych. Powstań ty, który
jesteś dziełem rąk moich. Powstań ty, który jesteś moim obrazem uczynionym na moje podobieństwo.
Powstań, wyjdźmy stąd! Ty bowiem jesteś we Mnie, a Ja w tobie, jako jedna i
niepodzielna osoba. Dla ciebie Ja, twój
Bóg, stałem się twoim synem. Dla ciebie Ja, Pan, przybrałem postać sługi. Dla ciebie Ja,
który jestem ponad niebiosami, przyszedłem na ziemię i zstąpiłem w jej głębiny. Dla ciebie,
człowieka, stałem się jako człowiek bezsilny, lecz wolny pośród umarłych. Dla ciebie, który
porzuciłeś ogród rajski, Ja w ogrodzie oliwnym zostałem wydany Żydom i ukrzyżowany w
ogrodzie. Przypatrz się mojej
twarzy dla ciebie oplutej, bym mógł ci przywrócić ducha, którego niegdyś tchnąłem w
ciebie. Zobacz na moim obliczu ślady uderzeń, które zniosłem, aby na twoim zeszpeconym
obliczu przywrócić mój obraz. Spójrz na moje plecy
przeorane razami, które wycierpiałem, aby z twoich ramion zdjąć ciężar grzechów
przytłaczających ciebie. Obejrzyj moje ręce tak mocno przybite do drzewa za ciebie, który niegdyś
przewrotnie wyciągnąłeś swą rękę do drzewa. Snem śmierci zasnąłem
na krzyżu i włócznia przebiła mój bok za ciebie, który usnąłeś w raju i z twojego boku
wydałeś Ewę, a ta moja rana uzdrowiła twoje zranienie. Sen mej śmierci wywiedzie cię ze snu
Otchłani. Cios zadany Mi włócznią złamał włócznię skierowaną przeciw tobie. Powstań, pójdźmy
stąd! Niegdyś szatan wywiódł cię z rajskiej ziemi, Ja zaś wprowadzę ciebie już nie do
raju, lecz na tron niebiański. Zakazano ci dostępu do drzewa będącego obrazem życia, ale
Ja, który jestem życiem, oddaję się tobie. Przykazałem aniołom, aby cię strzegli tak, jak
słudzy, teraz zaś sprawię, że będą ci oddawać cześć taką, jaka należy się Bogu. Gotowy już jest
niebiański tron, w pogotowiu czekają słudzy, już wzniesiono salę godową, jedzenie zastawione,
przyozdobione wieczne mieszkanie, skarby dóbr wiekuistych są otwarte, a królestwo niebieskie,
przygotowane od założenia świata, już otwarte". Warto pozostać w
chwili ciszy, aby wejść w tajemnicę Wielkiej Soboty. Następnie odmawia się psalm: 21 Psalm 16 Bóg najwyższym dobrem Bóg wskrzesił Jezusa,
zerwawszy więzy śmierci (Dz 2, 24) Zachowaj mnie, Boże,
bo chronię się do Ciebie, † mówię do Pana:
"Tyś jest Panem moim, * poza Tobą nie ma dla
mnie dobra". Wzbudził On we mnie
miłość przedziwną * do świętych, którzy
mieszkają na Jego ziemi. A wszyscy, którzy idą
za obcymi bogami, * pomnażają swoje
udręki. Nie będę wylewał krwi
w ofiarach dla nich, * nie wymówią ich imion
moje wargi. Pan moim dziedzictwem
i przeznaczeniem, * to On mój los
zabezpiecza. Sznur mierniczy
szczodrze mi dział wyznaczył, * jak miłe jest dla
mnie dziedzictwo moje! Błogosławię Pana,
który dał mi rozsądek, * bo serce napomina
mnie nawet nocą. Zawsze stawiam sobie
Pana przed oczy, * On jest po mojej
prawicy, nic mną nie zachwieje. Dlatego cieszy się
moje serce i dusza raduje, * a ciało moje będzie
spoczywać bezpiecznie, Bo w kraju zmarłych
duszy mej nie zostawisz * i nie dopuścisz, bym
pozostał w grobie. Ty ścieżkę życia mi
ukażesz, † pełnię radości przy
Tobie * i wieczne szczęście
po Twojej prawicy. Chwała Ojcu i Synowi,
* i Duchowi Świętemu. Jak była na początku,
teraz i zawsze, * i na wieki wieków.
Amen. Przewodniczący
liturgii mówi: Módlmy się wspólnie
jak nas nauczył nasz Zbawiciel Wszyscy (z
wzniesionymi rękami) odmawiają modlitwę Ojcze nasz Ojcze nasz, któryś
jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola
Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam
nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. 22 Przewodniczący
liturgii dodaje modlitwę: Wszechmogący, wieczny
Boże, Twój Syn Jednorodzony został złożony w grobie i wyszedł z niego pełen chwały;
spraw łaskawie, by wierni, którzy przez chrzest uczestniczą w Jego śmierci, dzięki Jego
zmartwychwstaniu osiągnęli radość życia wiecznego. Który z Tobą żyje i króluje w jedności
Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. Przewodniczący
liturgii mówi: Niech nas Bóg
błogosławi, strzeże od zła wszelkiego i doprowadzi do życia wiecznego. Wszyscy czynią znak
krzyża i odpowiadają. Amen. WIGILIA PASCHALNA W WIELKĄ NOC
ZMARTWYCHWSTNIA PAŃSKIEGO Liturgia Wigilii
Paschalnej, która w tym czasie rozpoczyna się we naszych kościołach, należy już do
Niedzieli Zmartwychwstania. Zakończyła się Wielka Sobota, dzień ciszy i pustki. Rozpoczyna się Wielka
Noc Zmartwychwstania. Liturgia Wigilii
Paschalnej jest jakby drugą stroną tego, co przeżywaliśmy w Wielki Piątek w czasie
Liturgii Męki Pańskiej. Tam Chrystus przyjął na siebie Krzyż, przyjął ciemność naszego grzechu i
dlatego ciemność, noc jest tłem dla tej naszej liturgii. Jednak to nie ona ma ostatnie słowo.
Ostatnie słowo należy do Boga, który jest Życiem i Miłością! Wigilia Paschalna
składa się z czterech części: liturgii światła, liturgii słowa, liturgii chrzcielnej oraz
eucharystii. W domowych warunkach spróbujmy celebrować niektóre z tych elementów. Liturgia Wielkiej
Nocy rozpoczyna się obrzędem światła. Noc, która spowiła ziemię w Wielki Piątek staje
się kontekstem tej celebracji. Dlatego pośrodku tej nocy płonie ogień, symbol Chrystusa,
który rozprasza ciemności naszego grzechu. Pierwszą częścią naszej modlitwy będzie
liturgia światła. W tym roku to światło zabłyśnie nie tyle w ognisku w pobliżu kościoła, nie w
paschale, ale na naszym stole. Pan, Światłość Świata, pragnie być między nami! Znak zapalonego
światła, nowego życia zostaje dopełniony Słowem Bożym. Dlatego Po tym pierwszym
ważnym momencie odczytamy Ewangelię. Jeśli pragniemy przedłużyć naszą modlitwę, można
odczytać więcej czytań i psalmów z Wigilii Paschalnej. Centralnym momentem
Nocy Zmartwychwstania jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Przez
ten sakrament otrzymaliśmy udział w życiu Pana Zmartwychwstałego. Dlatego Kościół w tą
Świętą Noc zaprasza wszystkich ochrzczonych aby odnowili w sobie świadomość tego
wielkiego daru. Obrzęd ten składa się z wyznania wiary oraz pokropienia wodą chrzcielną. W domowych warunkach
jesteśmy tak samo zaproszeni aby odnowić łaskę chrztu poprzez wyznanie
wiary, a jeśli to możliwe, przez znak wody święconej, nawiązać do celebracji parafialnej. Wyznanie
wiary ma formę dialogu, w którym wszyscy zebrani na nowo wyrażają swoją gotowość
pójścia za Bogiem. W pierwszej kolejności najpierw wszyscy, jako rodzina, wyrzekamy się zła,
tego co prowadzi do zła i samego demona. To świadoma decyzja zerwania z tym wszystkim co
niszczy rodzinne więzi, łudzi iluzją łatwiejszego życia i zatruwa rodzinną atmosferę. Jest to
rodzinna deklaracja zerwania ze starym życiem! Dopiero w tym momencie można przyjąć nowe,
ofiarowane przez Boga. Wyznajemy wiarę w Boga, który jest Ojcem, w Syna, który umarł i
zmartwychwstał, w Ducha Świętego, który prowadzi historię świata i historię naszej
rodziny. To wyznanie wiary wprowadza nas w nową relację z Bogiem i między nami nawzajem. Jeśli
mamy do dyspozycji wodę święconą to możemy, na pamiątkę naszego chrztu, zanurzyć w
niej naszą dłoń, a potem uczynić znak krzyża. 24 Po wyznaniu wiary
wszyscy wspólnie modlą się do Ojca, który wskrzesił Jezusa z martwych, wywiódł Go
z grobu i dał nam nadzieję, że i nas nie pozostawi w otchłani. To właśnie wiara w
takiego Ojca jest źródłem radości paschalnej. Ten obrzęd dopełniamy znakiem pokoju oraz komunii
duchowej. Warto radość tej nocy wyrazić pieśniami, można też wspólnie zasiąść do stołu,
radować się. Już trwamy w Niedzieli Zmartwychwstania! 25 LITURGIA DOMOWA Gdy w kościele
parafialnym rozpoczynają się obrzędy Wigilii Paschalnej, rodzina ponownie spotyka się
wokół stołu, na liturgii, w swoim domowym Kościele. Jak zawsze liturgii przewodniczy głowa
rodziny, ewentualnie ktoś inny z dorosłych Przed rozpoczęciem
modlitwy stół należy nakryć białym obrusem i, jeśli to możliwe, udekorować kwiatami.
Na stole pozostaje krzyż, używany we wczorajszej liturgii, księga Pisma Świętego, z której
będzie odczytywane słowo Boże i bochen chleba. W centrum ustawiamy świecę (może być to
paschał Caritas), która zostanie zapalona na początku celebracji. Dla wszystkich
uczestników celebracji można przygotować świece, które będą trzymali w rękach i zapalą od głównej
świecy w wyznaczonym momencie celebracji. Jeśli mamy w domu wodę święconą, może być
także umieszczona na stole w niewielkim naczyniu. Jeśli nie ma wody święconej, warto
przygotować zwykłą wodę. Wszyscy powstają. LITURGIA ŚWIATŁA Przewodniczący
liturgii mówi: W imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego. Wszyscy odpowiadają:
Amen. Przewodniczący
liturgii: W tę najświętszą noc,
w którą nasz Pan Jezus Chrystus, przeszedł ze śmierci do życia, Kościół wzywa swoje
dzieci rozproszone po całym świecie, aby zgromadziły się na czuwanie i modlitwę. Jeśli tak
będziemy obchodzić pamiątkę Paschy Pana, słuchając słowa Bożego i sprawując święte
obrzędy, możemy mieć nadzieję, że otrzymamy udział w zwycięstwie Chrystusa nad
śmiercią i razem z Nim żyć będziemy w Bogu. Myślami złączmy się z
naszą wspólnotą parafialną, z księżmi z naszej parafii, z naszym biskupem Janem,
papieżem Franciszkiem i całym Kościołem. Rozpocznijmy naszą domową liturgię wielkanocną
od znaku płonącej świecy, który ukazuje przejście z ciemności naszych grzechów i śmierci do
światła łaski i życia w Chrystusie. Chwila modlitwy w milczeniu.
W tym momencie można też zgasić wszystkie światła w mieszkaniu tak, aby
światłość Chrystusa jeszcze bardziej przemawiała do naszych serc. Przewodniczący zapala
główną świecę i mówi. Niech światło
Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów. Po zapaleniu świecy
bierze ją w obie ręce, unosi w górę i mówi. Światło Chrystusa. 26 Wszyscy: Bogu niech
będą dzięki. Płonącą świecę –
symbol obecności Chrystusa – stawia się pośrodku stołu. Jeśli światło zostało zgaszone,
teraz można je zapalić. Wszyscy słuchają Ewangelii o zmartwychwstaniu Chrystusa
zaczerpniętej z Liturgii Wigilii Paschalnej. Można odczytać więcej czytań z
Wigilii Paschalnej. LITURGIA SŁOWA Ewangelia Posłuchajmy słów
Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 28, 1-10) Po upływie szabatu, o
świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób.
A oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł,
odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak
śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby martwi. Anioł zaś przemówił
do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma
Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał.
A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i oto udaje się przed wami
do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto, co wam powiedziałem». Pośpiesznie więc
oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął
przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu
pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą
się do Galilei, tam Mnie zobaczą». Oto słowo Pańskie. Wszyscy: Chwała
Tobie, Chryste. Rozważanie Nie ma go tu!
Zmartwychwstał! Nie bójcie się! To orędzie anioła jest także dla nas! Ciemności nie
ogarnęły Pana. Ostatnie słowo należy do Niego! Bez względu na to, co przeżywamy; bez
względu na to, jaka jest sytuacja w świecie; bez względu na wszystkie obawy i ciemności naszego
serca, to orędzie jest dla nas: Zmartwychwstał! Nie bój się! Nie bójcie się! Nie bójmy się! Nie
bójmy się żyć, nie bójmy się kochać, nie bójmy się przebaczać, nie bójmy się zaczynać od nowa.
Pan zmartwychwstał! ODNOWIENIE
PRZYRZECZEŃ CHRZCIELNYCH Przewodniczący
liturgii mówi: Każdego roku, w noc
zmartwychwstania Chrystusa, wszyscy jego uczniowie odnawiają swoje przyrzeczenia
chrzcielne. Gdy przyjmowaliśmy sakrament chrztu, zapłonęło dla nas światło wiary w
Jezusa Chrystusa, który wybawił nas z niewoli grzechu i śmierci. Znakiem tego światła wiary
jest płomień świec, które teraz zapalamy od świecy, która od początku naszej modlitwy przypomina
nam, że Zmartwychwstały Chrystus jest obecny także w naszej rodzinie. 27 Wszyscy powstają i
zapalają swoje świece od głównej świecy, trzymają je aż do końca obrzędu odnowienia
przyrzeczeń chrztu. Przewodniczący
liturgii: W sakramencie chrztu zostaliśmy
pogrzebani razem z Chrystusem w Jego śmierci, aby razem z Nim wkroczyć
w nowe życie. Odnówmy więc tutaj, w naszej rodzinie, przyrzeczenia chrztu świętego,
który sprawił, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Najlepiej, jeśli
obrzęd odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych prowadzą wspólnie ojciec i matka. Jeśli jest
to niemożliwe, może to zrobić jedno z rodziców lub ktoś inny spośród dorosłych. Ważnym
znakiem jest tutaj płonąca świeca. Ojciec i matka,
trzymając w ręce zapaloną główną świecę mówią wspólnie: A zatem pytamy samych
siebie i każdego z was: Ojciec i matka: Czy
wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych? Wszyscy: Wyrzekam
się. Ojciec i matka: Czy
wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby ciebie grzech nie opanował? Wszyscy: Wyrzekam
się. Ojciec i matka: Czy
wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu? Wszyscy: Wyrzekam
się. Ojciec i matka: Czy
wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi? Wszyscy: Wierzę. Ojciec i matka: Czy
wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi
Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy
Ojca? Wszyscy: Wierzę. Ojciec i matka: Czy
wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie świętych,
odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne? Wszyscy: Wierzę. Ojciec i matka: Bóg
wszechmogący, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który nas odrodził z wody i
Ducha Świętego, i który udzielił nam odpuszczenia grzechów, niech nas strzeże swoją łaską w
naszym Panu Jezusie Chrystusie, na życie wieczne. W. Amen. Jeśli mamy do
dyspozycji wodę święconą, wszyscy, po kolei, zanurzają swoją prawą dłoń w wodzie i w
ciszy kreślą nią znak krzyża na swoim ciele. Gasi się świece, za wyjątkiem świecy głównej. 28 MODLITWA PAŃSKA I
ZNAK POKOJU Przewodniczący
liturgii mówi: Nazywamy się dziećmi
Bożymi i nimi jesteśmy, dlatego ośmielamy się mówić: Wszyscy (z
wzniesionymi rękami) odmawiają modlitwę Ojcze nasz Ojcze nasz, któryś
jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola
Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam
nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie,
ale nas zbaw ode złego. Następnie
przewodniczący mówi: Przekażmy sobie znak
pokoju Wszyscy poprzez gest
życzliwości przekazują sobie pokój. KOMUNIA ŚWIĘTA
DUCHOWA Przewodniczący
liturgii mówi: Nie mogąc
uczestniczyć we Mszy świętej nocy zmartwychwstania Pańskiego, pragniemy przyjąć
Chrystusa w Komunii świętej duchowej. Zjednoczmy się z Nim przez modlitwę i prośmy,
aby przychodził do nas i dawał nam nowe życie: Przewodniczący powoli
czyta tekst modlitwy Ojca Świętego Franciszka, a wszyscy łączą się ze słowami
modlitwy: Kładę się u Twych
stóp, o mój Jezu i ofiarowuję Ci moje skruszone serce, uniżone w swojej
nicości i Twojej świętej obecności. Adoruję Cię w
sakramencie Twej miłości, niewysłowionej Eucharystii. Pragnę przyjąć Ciebie
w tym ubogim przybytku, jaki oferuje Ci mój umysł. Czekając na radość z
sakramentalnej komunii, pragnę przyjąć Cię w duchu. Przyjdź do mnie, O
mój Jezu, kiedy ja, ze swojej strony, przychodzę do Ciebie! Niech Twoja miłość
ogarnie moje całe jestestwo w życiu i śmierci. Wierzę w Ciebie,
Tobie ufam, Ciebie miłuję. Wszyscy przez chwilę
milczenia jednoczą się z Chrystusem Przewodniczący
liturgii mówi: Niech nas Bóg
błogosławi, strzeże od zła wszelkiego i doprowadzi do życia wiecznego. Alleluja, Alleluja Wszyscy czynią znak
krzyża i odpowiadają. Amen. Pieśń: Zwycięzca
śmierci lub Otrzyjcie już łzy płaczący, lub Wesel się Królowo miła, lub inna pieśń
wielkanocna. PIEŚNI Zwycięzca śmierci
piekła i szatana Wychodzi z grobu dnia
trzeciego z rana Naród niewierny
trwoży się przestrasza 29 Na cud Jonasza.
Alleluja! Ziemia się trzęsie,
straż się grobu miesza, Anioł zstępuje,
niewiasty pociesza; Patrzcie, tak mówi,
grób ten próżny został, Pan z martwych
powstał. Alleluja! Ustąpcie od nas,
smutki i trosk fale, Gdy Pan Zbawiciel
triumfuje w chwale. Ojcu swojemu już
uczynił zadość, Nam niesie radość.
Alleluja! Cieszy swych uczniów,
którzy wierni byli, Utwierdza w wierze,
aby nie wątpili. Obcuje z nami, daje
nauk wiele O swym Kościele.
Alleluja! Otrzyjcie już łzy
płaczący, żale z serca wyzujcie. Wszyscy w Chrystusa
wierzący, weselcie się, radujcie. Bo zmartwychwstał
samowładnie, jak przepowiedział dokładnie. Alleluja, alleluja,
niechaj zabrzmi: alleluja! Darmo kamień wagi
wielkiej Żydzi na grób wtoczyli, Darmo dla pewności
wszelkiej zbrojnej straży użyli. Na nic straż, pieczęć
i skała nad grobem Pana się zdała. Alleluja, alleluja,
niechaj zabrzmi: alleluja! Bóg wszechmocny, Bóg
natury, wyższy nad wszystkie twory, Wstaje z grobu,
kruszy mury, nie zna żadnej zapory. Zdjęta trwogą, straż
upada i prawie sobą nie włada, Alleluja, alleluja,
niechaj zabrzmi: alleluja! Wesel się Królowo
miła, bo Ten, któregoś
zrodziła, zmartwychwstał Pan
nad panami. Módl się do Niego za
nami. Alleluja, alleluja! Ciesz się i wesel się
w niebie, proś Go za nami w
potrzebie, byśmy się też tam
dostali i na wiek wieków
śpiewali Alleluja, alleluja! BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
STOŁU PRZED UROCZYSTYM
POSIŁKIEM W NIEDZIELĘ
ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO Rodzina spotyka się
na uroczystym wielkanocnym śniadaniu wokół stołu, przy którym trwała na modlitwie
od początku Triduum Paschalnego. Na środku umieszcza się świecę, która była używana podczas
Wigilii Paschalnej oraz chleb z Wielkiego Czwartku. Głowa rodziny lub
przewodniczący zapala świecę i mówi. Chrystus
zmartwychwstał. Alleluja. Wszyscy: Prawdziwie
zmartwychwstał. Alleluja. Przewodniczący
liturgii: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Wszyscy: Amen. Następnie ktoś z
uczestników odczytuje fragment Pisma Świętego: Posłuchajmy słów
świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan (1 Tes 5, 16-18): Zawsze się radujcie,
nieustannie się módlcie. W Każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w
Jezusie Chrystusie względem was. Albo: Posłuchajmy słów
Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 6, 31 ab.32b-33): Jezus powiedział do
swoich uczniów: „Nie troszczcie się zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co
będziemy pić? Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.
Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”. Po odczytaniu tekstu
przewodniczący mówi: Jezus Chrystus dał
nam moc, abyśmy się stali dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić Wszyscy: Ojcze nasz. Przewodniczący: W
modlitwie zwróćmy się do Maryi, Matki nadziei. Wszyscy: Zdrowaś
Maryjo. Przewodniczący:
Wspomnijmy naszych bliskich zmarłych i prośmy o radość nieba dla nich. Wszyscy: Wieczny
odpoczynek. 32 Przewodniczący
liturgii: Módlmy się także za
wszystkich, którzy cierpią z powodu pandemii: Boże Ojcze, Stwórco
świata, wszechmogący i miłosierny, który z miłości do nas posłałeś na świat
swojego Syna jako lekarza dusz i ciał, spójrz na swoje dzieci, które w tym trudnym momencie
niepewności i lęku w wielu regionach Europy i świata zwracają się do Ciebie, szukając
siły, zbawienia i pocieszenia. Uwolnij nas od chorób i strachu, ulecz naszych chorych, pociesz ich
rodziny, daj mądrość rządzącym, energię i siłę lekarzom, pielęgniarkom i wolontariuszom, życie
wieczne zmarłym. Nie opuszczaj nas w chwili próby, ale uwolnij nas od wszelkiego zła. O to
Cię prosimy, który z Synem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki. Wszyscy: Amen. Przewodniczący
liturgii: Maryjo, Uzdrowicielko chorych i Matko nadziei. Wszyscy: Módl się za
nami! MODLITWA
BŁOGOSŁAWIEŃSTWA Przewodniczący
liturgii: Módlmy się. Z
radością wysławiamy Ciebie, Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu
ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba. Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością
spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij nas
jako biesiadników w Twoim królestwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Wszyscy: Amen. PO POSIŁKU Głowa rodziny lub
przewodniczący mówi: Uczniowie poznali
Pana. Alleluja Wszyscy: Przy łamaniu
chleba. Alleluja. Przewodniczący
liturgii: Módlmy się. Boże,
źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm
pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus
przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który
żyje i króluje na wieki wieków. Wszyscy: Amen. ROK ŚW.
JÓZEFA 8 grudnia 2020 r. papież Franciszek ogłosił specjalny
Rok św. Józefa z okazji 150. rocznicy ustanowienia Opiekuna Jezusa
Patronem Kościoła powszechnego. W naszej diecezji planujemy: ·
W każdą środę w parafiach Msza Święta wotywna o Świętym Józefie. (dekret Księdza Biskupa) ·
10-18 marca - Duszpasterstwo
młodzieży poprowadzi nowennę on-line przed Uroczystością św. Józefa (19 marca
2021) w ramach rekolekcji wielkopostnych. ·
19 marca Odpust ku czci św. Józefa pod przewodnictwem Księdza Biskupa
Jana Wątroby w parafii św. Józefa w Rzeszowie (Staromieście) o
godzinie 18:00. ·
28, 29, 30 kwietnia Triduum przed liturgicznym wspomnieniem św. Józefa
Rzemieślnika w każdej parafii diecezji (materiały zostaną dostarczone do
parafii) ·
1 maja W parafii św. Józefa w Rzeszowie (Staromieście) o
godzinie 11:00 Ks. Bp Jan Wątroba, oraz w parafii św. Józefa w Skołyszynie o
godzinie 11:00 Ks. Bp Edward Białogłowski, dokonają oddania naszej diecezji św.
Józefowi. W tym dniu w łączności z Księżmi Biskupami takie
oddanie nastąpi również w parafiach naszej diecezji: ·
19 czerwca Dzień Świętości Kapłańskiej ·
20 czerwca PENITENCJARIA
APOSTOLSKA DEKRET Udzieliła daru specjalnych
Odpustów z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa: 1.
Udziela się zatem odpustu zupełnego
wszystkim, którzy przez co najmniej pół godziny będą rozważać Modlitwę Pańską
lub wezmą udział w jednym pełnym dniu skupienia, zawierającym rozważanie o
Świętym Józefie. 2.
Ci, którzy na wzór Świętego Józefa
spełnią uczynek miłosierdzia względem ciała lub względem duszy, będą mogli
otrzymać dar odpustu zupełnego. 3.
Aby wezwać rodziny chrześcijańskie do
odtwarzania przykładu wewnętrznej jedności, miłości i modlitwy, którym jest
Święta Rodzina, udziela się odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą
Różaniec Święty w rodzinach i pomiędzy narzeczonymi. 4.
Udziela się odpustu zupełnego każdemu, kto
powierzać będzie codziennie swoją działalność opiece Świętego Józefa, a także
każdemu wiernemu, wzywającemu Rzemieślnika z Nazaretu w modlitwach
wstawienniczych za tych, którzy szukają pracy, aby mogli znaleźć zajęcie, oraz
aby praca wszystkich ludzi była bardziej godna. 5.
Udziela się odpustu zupełnego wiernym, którzy
odmawiać będą Litanię do Świętego Józefa (w tradycji łacińskiej) lub Akatyst do
Świętego Józefa, w całości lub przynajmniej w odpowiedniej części (w tradycji
bizantyjskiej), lub też jakąś inną modlitwę do Świętego Józefa, przypisaną jako
własna w różnych tradycjach liturgicznych, w intencji Kościoła prześladowanego
od wewnątrz i od zewnątrz oraz w intencji ulżenia wszystkim chrześcijanom,
którzy cierpią prześladowania wszelkiego rodzaju. 6.
Ponadto, celem potwierdzenia powszechności
patronatu Świętego Józefa w Kościele, poza wspomnianymi wyżej okolicznościami, Penitencjaria
Apostolska udziela odpustu zupełnego wiernym, którzy odmówią dowolną prawnie
zatwierdzoną modlitwę lub akt pobożności na cześć Świętego Józefa, np. „Do
Ciebie, Święty Józefie”, szczególnie w dniach 19 marca i 1 maja, w Święto
Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, w Niedzielę Świętego Józefa (w tradycji
bizantyjskiej), 19 dnia każdego miesiąca i w każdą środę, będącą dniem
poświęconym wspomnieniu tego Świętego w tradycji łacińskiej. W obecnej sytuacji publicznego
zagrożenia zdrowia, rozszerza się dar odpustu zupełnego w sposób szczególny na
osoby w podeszłym wieku, na chorych, umierających i wszystkich tych, którzy z
usprawiedliwionych racji nie mogą wyjść z domu, a którzy odrywając się w duchu
od wszelkiego grzechu oraz z intencją wypełnienia, gdy tylko to będzie możliwe,
zwykłych warunków, odmówią w domu lub tam, gdzie zatrzymuje ich przeszkoda, akt
pobożności na cześć Świętego Józefa, pocieszyciela chorych i Patrona Dobrej
Śmierci, ofiarując z ufnością Bogu boleści i niedogodności własnego życia. PENITENCJARIA APOSTOLSKA DEKRET Prot.
n. 866/20/I Udziela się daru specjalnych Odpustów
z okazji Roku Jubileuszowego na cześć Świętego Józefa, zarządzonego przez
Papieża Franciszka dla godnego uczczenia 150. rocznicy dnia, w którym Święty
Józef został ogłoszony Patronem Kościoła Katolickiego. Dziś
upływa 150 lat, od kiedy Dekretem „Quemadmodum Deus” Błogosławiony Papież Pius
IX, poruszony ciężką i bolesną goryczą czasów, w których znajdował się Kościół
prześladowany przez wrogów, ogłosił Świętego Józefa Patronem Kościoła
Katolickiego. Celem
utrwalenia ufności całego Kościoła w szczególny patronat Opiekuna Jezusa, Jego
Świątobliwość Papież Franciszek postanowił, że od dnia dzisiejszego aż do dnia
8 grudnia 2021, dnia rocznicy ogłoszenia owego Dekretu oraz dnia
poświęconego Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej i Oblubienicy najczystszego
Józefa, będzie obchodzony specjalny Rok Świętego Józefa, w którym wszyscy
wierni będą mogli na jego wzór wzmacniać codziennie własne życie wiary, w pełni
realizując wolę Bożą. A
zatem niech wszyscy wierni, poprzez modlitwy i dobre czyny, z pomocą Świętego
Józefa, Opiekuna Świętej Rodziny z Nazaretu, starają się uzyskać pociechę i
ulgę w ciężkich ludzkich utrapieniach, które dręczą współczesny świat. Pobożność
względem Opiekuna Odkupiciela rozwinęła się bujnie w historii Kościoła, który
nie tylko przyznaje mu wyjątkowy kult zaraz po Matce Bożej i jego Oblubienicy,
ale także powierzył mu liczne patronaty. Magisterium
Kościoła z upodobaniem i wytrwale odnajduje w osobie Świętego Józefa, jak w
skarbcu, dawne i nowe doskonałości, podobnie jak ojciec rodziny z Ewangelii
Św. Mateusza, który „ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare” (Mt
13,52). Aby
wypełnić ten upragniony cel, najwyższą pomocą będzie dar Świętych Odpustów,
które Penitencjaria Apostolska chętnie rozszerza na Rok Świętego Józefa poprzez
niniejszy Dekret, wydany zgodnie z wolą Jego Świątobliwości Papieża Franciszka. Udziela
się Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (tzn. sakramentalna spowiedź,
Komunia eucharystyczna oraz modlitwa zgodna z intencjami Ojca Świętego)
wiernym, którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu, uczestniczyć będą
w Roku Świętego Józefa w okolicznościach i na sposoby określone przez tę
Penitencjarię Apostolską. a.
Święty Józef, prawdziwy człowiek wiary, zaprasza nas ze swej strony, abyśmy
odkrywali synowską więź z Bogiem Ojcem, odnawiali naszą wierność modlitwie,
przyjmowali postawę słuchania i odpowiadali z głębokim rozeznaniem woli Bożej.
Udziela się zatem odpustu zupełnego wszystkim, którzy przez co najmniej pół
godziny będą rozważać Modlitwę Pańską lub wezmą udział w jednym pełnym dniu
skupienia, zawierającym rozważanie o Świętym Józefie. b.
W Ewangelii przyznaje się Świętemu Józefowi tytuł „człowiek sprawiedliwy”
(Mt 1, 19): on to, stróż „wewnętrznej tajemnicy, która znajduje się w
głębi serca i duszy”[1], czyli uczestnik tajemnicy Boga i przez to szczególny
patron forum wewnętrznego, zachęca nas do odkrywania wartości ciszy,
roztropności i uczciwości w wypełnianiu naszych obowiązków. Cnota
sprawiedliwości praktykowana w sposób wzorowy przez Józefa jest pełnym
przylgnięciem do prawa Bożego, będącego prawem Miłosierdzia, „bowiem to właśnie
miłosierdzie Boga prowadzi do pełni prawdziwej sprawiedliwości”[2]. Dlatego ci, którzy na wzór Świętego Józefa spełnią uczynek
miłosierdzia względem ciała lub względem duszy, będą mogli otrzymać dar odpustu
zupełnego. c.
W powołaniu Józefa najważniejsze stało się jego bycie opiekunem Świętej Rodziny
z Nazaretu, oblubieńcem Najświętszej Maryi Panny i prawnym ojcem Jezusa. Aby
wezwać rodziny chrześcijańskie do odtwarzania tego przykładu wewnętrznej
jedności, miłości i modlitwy, którym jest Święta Rodzina, udziela się odpustu
zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Różaniec Święty w rodzinach i pomiędzy
narzeczonymi. d.
Sługa Boży Pius XII, w dn. 1 maja 1955 r. ustanowił święto Świętego Józefa
Rzemieślnika, „w tym celu, aby godność pracy została uznana przez wszystkich
ludzi i aby ta godność natchnęła życie społeczne i prawodawstwo, stanowione zgodnie
z równym podziałem uprawnień i obowiązków”[3]. Dlatego udziela się odpustu
zupełnego każdemu, kto powierzać będzie codziennie swoją działalność opiece
Świętego Józefa, a także każdemu wiernemu, wzywającemu Rzemieślnika z Nazaretu
w modlitwach wstawienniczych za tych, którzy szukają pracy, aby mogli
znaleźć zajęcie, oraz aby praca wszystkich ludzi była bardziej godna. e.
Ucieczka Świętej Rodziny do Egiptu „pokazuje nam, że Bóg jest tam, gdzie
człowiek znajduje się w niebezpieczeństwie, tam gdzie człowiek cierpi, tam
gdzie ucieka, gdzie doświadcza odrzucenia i opuszczenia”[4]. Udziela się zatem
odpustu zupełnego wiernym, którzy odmawiać będą Litanię do Świętego Józefa (w
tradycji łacińskiej) lub Akatyst do Świętego Józefa, w całości lub przynajmniej
w odpowiedniej części (w tradycji bizantyjskiej), lub też jakąś inną
modlitwę do Świętego Józefa, przypisaną jako własna w różnych tradycjach
liturgicznych, w intencji Kościoła prześladowanego od wewnątrz i od zewnątrz
oraz w intencji ulżenia wszystkim chrześcijanom, którzy cierpią prześladowania
wszelkiego rodzaju. Święta
Teresa z Avila uznała w Świętym Józefie patrona we wszystkich okolicznościach
życia: „Innym Świętym, rzec można, dał Bóg łaskę wspomagania nas w tej lub
innej potrzebie, temu zaś chwalebnemu Świętemu, jak o tym wiem z własnego
doświadczenia, dał władzę wspomagania nas we wszystkich”[5]. W niedawnych
czasach Święty Jan Paweł II potwierdził ze swojej strony, że przykład Świętego
Józefa nabiera „dla Kościoła naszych czasów szczególnej aktualności w związku z
nowym Tysiącleciem chrześcijaństwa”[6]. Ponadto,
celem potwierdzenia powszechności patronatu Świętego Józefa w Kościele, poza
wspomnianymi wyżej okolicznościami, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu
zupełnego wiernym, którzy odmówią dowolną prawnie zatwierdzoną modlitwę lub akt
pobożności na cześć Świętego Józefa, np. „Do Ciebie, Święty Józefie”,
szczególnie w dniach 19 marca i 1 maja, w Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi
i Józefa, w Niedzielę Świętego Józefa (w tradycji bizantyjskiej), 19 dnia
każdego miesiąca i w każdą środę, będącą dniem poświęconym wspomnieniu tego
Świętego w tradycji łacińskiej. W
obecnej sytuacji publicznego zagrożenia zdrowia, rozszerza się dar odpustu
zupełnego w sposób szczególny na osoby w podeszłym wieku, na chorych,
umierających i wszystkich tych, którzy z usprawiedliwionych racji nie mogą
wyjść z domu, a którzy odrywając się w duchu od wszelkiego grzechu oraz z
intencją wypełnienia, gdy tylko to będzie możliwe, zwykłych warunków, odmówią w
domu lub tam, gdzie zatrzymuje ich przeszkoda, akt pobożności na cześć Świętego
Józefa, pocieszyciela chorych i Patrona Dobrej Śmierci, ofiarując z ufnością
Bogu boleści i niedogodności własnego życia. Dla
duszpasterskiego ułatwienia w otrzymaniu łaski Bożej poprzez władzę kluczy
Kościoła, Penitencjaria Apostolska prosi zatem usilnie, aby wszyscy kapłani
wyposażeni we właściwe uprawnienia, ofiarnie i wielkodusznie poświęcali się
sprawowaniu sakramentu pokuty oraz często zanosili Komunię Świętą do chorych. Niniejszy
Dekret jest ważny na Rok Świętego Józefa, bez względu na jakiekolwiek inne
zarządzenia. Sporządzono
w Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, dnia 8 grudnia 2020. Mauro
Kard. Piacenza Penitencjarz
Większy Krzysztof
Nykiel Regens [1] Pius XI, Kazanie z okazji ogłoszenia
heroiczności cnót Sługi Bożej Emilii de Vialar: L’Osservatore Romano,
20-21.03.1935. [2] Papież Franciszek, Przemówienie
podczas Audiencji Generalnej dn. 03.03.2016. [3] Pius XII, Kazanie z okazji
uroczystości Świętego Józefa Robotnika (1.051955). [4] Papież Franciszek, Anioł Pański
(29.12.2013). [5] Teresa od Jezusa, Księga życia, VI. [6] Jan Paweł II, Adhortacja Apostolska
“Redemptoris Custos” (15.081989), 32.
Umiłowani Bracia i Siostry! 1.
Wraz z pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy
rok liturgiczny. Minione dwanaście miesięcy były czasem, w którym próbowaliśmy
odkrywać i pogłębiać wiarę W dzisiejszej Ewangelii Jezus
wielokrotnie zwraca uwagę na postawę czuwania. Jeśli jednak głębiej odczytamy
kontekst Jezusowego nalegania, odkryjemy że potrzeba czuwania ma konkretny
powód: to nieobecność pana domu. Mówiąc o czuwaniu, Jezus rysuje przed oczami
uczniów obraz człowieka, który udał się w podróż, zostawił swój dom i polecił
sługom, aby troszczyli się i dbali o niego. Pan dodaje jednak, że wyjazd
gospodarza nie jest definitywny: on powróci! Czuwanie jest więc postawą, która
łączy pamięć o tym, który wyjechał, tęsknotę oraz nadzieję na ponowne
spotkanie. 2.
Czas, który przeżywamy pozwala nam bardzo
namacalnie, nieraz w sposób dramatyczny, odczuć to, o czym mówi dzisiejsza
Ewangelia. Doświadczenie pustki i tęsknoty dotykały nas w ostatnich miesiącach
na wielu płaszczyznach naszego życia. W najbardziej codziennym wymiarze
zmagaliśmy się z brakiem obecności obok nas naszych bliskich. Uczucia tęsknoty
i bólu rodziły się w serach wielu z nas, kiedy doświadczaliśmy braku obecności
Eucharystii, szczególnie podczas Świąt Wielkanocnych. Znakiem i symbolem tego
doświadczenia pustki był Plac św. Piotra podczas modlitwy o ustanie pandemii w
marcu tego roku. Tam, gdzie zawsze był tłum, tym razem było pusto, a przy
padającym deszczu papież Czas pandemii,
zarówno jej wiosennego wybuchu jak i jesiennej drugiej fali to trudne
doświadczenie: choroba i śmierć wielu naszych znajomych i bliskich; kryzysy
wielu branż na rynku, a co za tym idzie niepewność zatrudnienia i płynności
finansowej w rodzinach; trud zdalnego nauczania obciążający zarówno rodziców
jak i nauczycieli; wiele obaw i napięć 3. W tym dramatycznym kontekście Jezusowe słowo
otwiera jednak horyzont nadziei. Chrystus z mocą mówi dziś do każdego z nas:
„Uważajcie! Czuwajcie!” (Mk 13,33). To wezwanie Jezusa ukazuje nową
perspektywę. Jego słowo staje się płomieniem światła pośród listopadowych
ciemności tego świata. Jest to słowo, które mówi nam, że Bóg chce nas spotkać.
On chce wejść w takie doświadczenie, jakie nosimy w sercu, pośrodku pandemii.
Jezus wzywa nas do uwagi i czuwania, bo wie jak bardzo potrzebujemy Jego
obecności, a jak łatwo możemy Go przegapić i z Nim się rozminąć. Potrzebujemy
więc czuwać, aby spotkać Tego, który chce przezwyciężyć naszą samotność i nasze
zagubienie. Oto zbliża się Ten, o którym prorok Izajasz mówi: „Panie, Tyś
naszym Ojcem, odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne” (Iz 63,16b). Wiara w czułe
ojcostwo Boga podpowiada nam, aby naszymi uczynić słowa proroka 4.
Rozpoczynający się rok duszpasterski zaprasza nas,
abyśmy w świetle czułej miłości Ojca zrobili kolejny krok w naszym uczeniu się
Eucharystii. Tegoroczne hasło: „Zgromadzeni na świętej wieczerzy” podpowiada
nam, aby pamiętając o naszej tęsknocie za Panem w komunii świętej, uświadomić
sobie, że Eucharystia to nie tylko ja i Jezus. Eucharystia dokonuje się zawsze
w zgromadzeniu, we wspólnocie. Jezus, który przychodzi w czasie Mszy świętej
jednoczy nas nie tylko z Sobą, ale także z naszymi braćmi i siostrami. Kiedy zbieramy
się w kościele, nie tworzymy jedynie grupy ludzi, którzy przychodzą na daną
godzinę, aby uczestniczyć we Mszy świętej. Wspólnota, która gromadzi się na
Eucharystii jest przede wszystkim znakiem wiary i owocem działania Boga, który
gromadzi swoje dzieci. Kiedy więc w świątyni widzimy naszych znajomych,
sąsiadów, a może i osoby znane jedynie z widzenia, możemy ze zdumieniem
odkrywać, że Bóg dzisiaj działa w świecie, gromadząc swoje rozproszone dzieci w
jedno (por. J 11,52). On dzisiaj znajduje wiarę Zgromadzenie
liturgiczne, które celebruje Ucztę Eucharystyczną, jest także znakiem miłości.
Taka wspólnota to znak ludu Bożego, który potrafi zatrzymać się, świętować Wspólnota
zebrana na Eucharystii jest w końcu znakiem nadziei. Pięknie jest odkrywać w
takiej wspólnocie prorocki znak, który zapowiada ostateczne zgromadzenie
wszystkich ludzi w królestwie niebieskim, na uczcie Baranka, jak to pięknie
przedstawia Księga Apokalipsy (por. Ap 19,9). Prawdziwe życie, nawet więcej –
pełnia życia – wiąże się z doświadczeniem wspólnoty, z ostatecznym
przezwyciężeniem podziałów, napięć, nieufności (por. Benedykt XVI, Spe salvi,
14-15). W królestwie Ojca nie będzie dystansu społecznego, a Bóg z czułością
otrze wszelką łzę, pokona śmierć, smutek i wszelki trud (por. Ap 21,3-4).
Eucharystia przeżywana we wspólnocie już tutaj na ziemi daje nam więc przedsmak
nieba (por. KL 8) i jest prorockim znakiem nadziei. 5.
W kontekście ograniczeń społecznych, które dotykają
także naszych zgromadzeń liturgicznych, możemy stwierdzić, że Bóg uczy nas
wielkiej wartości, jaką jest wspólnota eucharystyczna w sposób paradoksalny!
Uczy nas, pozwalając nam doświadczyć jej braku. Uczy nas, wzbudzając w nas
tęsknotę i pragnienie. Drodzy Bracia i
Siostry, jakże ważne jest, aby pielęgnować w sobie to pragnienie wspólnotowego
przeżywania Mszy świętej! W czasie, kiedy w duchu odpowiedzialności Chciałbym was gorąco prosić, abyśmy
wszyscy razem w dobie ograniczeń pielęgnowali w sercu te eucharystyczne pragnienia.
Jak bowiem pisze papież Franciszek, świadomość ograniczeń nie tyle jest
zagrożeniem, ile staje się okazją aby marzyć i tworzyć wspólny projekt
przyszłości (Franciszek, Fratelli tutti,
150). 6.
Miejmy więc odwagę marzyć o Eucharystii, która
pięknem i prostotą celebracji będzie objawiała piękno i miłość samego Boga,
fascynując młodych ludzi i pobudzając ich do oddania się na służbę ludowi
Bożemu. Miejmy odwagę marzyć o zgromadzeniu
liturgicznym, które z wiarą będzie uczestniczyć w Eucharystii, czerpiąc z niej
miłość czułą i otwartą; miłość delikatną Miejmy odwagę marzyć o Eucharystii,
której moc nie będzie zamknięta jedynie Drodzy Bracia i
Siostry, czas, który przeżywamy jest trudnym doświadczeniem, ale wiara
podpowiada nam, że nie jest to czas, który musimy jedynie przeczekać. To czas,
w którym Bóg jest obecny i działa: On nas kształtuje i uczy nowego spojrzenia
na świat, na nasze życie, na to co ważne. To czas, w którym nie możemy jedynie
zamknąć się w tęsknocie za tym co minione i co było nam znane. U progu nowego
roku liturgicznego w duchu prawdziwie chrześcijańskiej otwartości musimy
zwrócić się ku Temu, który przychodzi, aby z Nim przeżywać naszą
teraźniejszość, a we właściwym czasie – wraz Nim – nasze pragnienia Niech Maryja, Niewiasta czuwająca,
nieustannie otwarta na nowość Boga; Ta, która pozwalała się Bogu zaskakiwać, a
zarazem była gotowa przyjmować każde Jego Słowo, uczy nas przeżywania obecnego
czasu w prawdziwie chrześcijański sposób. Na czas radosnego oczekiwania z
serca Wam błogosławię.
Biskup
Rzeszowski
+
Jan Wątroba
….POMYŚL
…. PRZEMYŚL…ZROZUM….. ZAAKCEPTUJ
…. Chrystus powiedział, że najlepszym sprawdzianem wartości
naszych czynów i
naszej wiary są owoce: „Po owocach
poznacie… ” (Mt 12,33) A w
Liście do Galatów św. Paweł mówi o owocach Ducha
(Gal 5,22-23) A są nimi: – miłość – ale nie
sentymentalna i uczuciowa, Św. Paweł kończy to wyliczenie słowami zachęty:
„Mając życie od
Ducha, do Ducha się też stosujmy„. Spróbujmy pod tym kątem rozeznać i
przeanalizować nasze religijne
uniesienia. Czy jest to rzeczywiście Duch Święty, który w
nas działa? Przybądź Duchu Święty, … przyjdź Światłości sumień
… ks.C.R. Słowo
Rady Stałej Konferencji
Episkopatu Polski „Pokój tobie, Polsko!”
(św. Jan Paweł II,
1983)
W pełnym niepokoju czasie
epidemii, a także w sytuacji napięcia związanego z nadchodzącymi
wyborami
prezydenckimi, pragniemy zaapelować o odpowiedzialność za dobro
wspólne, jakim
jest Polska. 1.
Cały świat, w tym także nasza Ojczyzna, przeżywa obecnie
dramatyczny, pełen udręki czas, wywołany przez pandemię. W tej nadzwyczajnej
sytuacji najważniejsza
jest troska o każdego człowieka, o jego zdrowie i życie, poczynając od
osób
najbardziej poszkodowanych, zarażonych, przeżywających kwarantannę,
ogarniętych
lękiem o przyszłość swoją i swoich najbliższych. Z
wdzięcznością myślimy o naszych braciach i siostrach, którzy
niosą pomoc osobom chorym: lekarzach, pielęgniarkach, służbie zdrowia,
służbach
dostarczających leki, środki dezynfekcyjne i żywność, wolontariuszach
oraz tych
wszystkich, którzy ofiarnie służą, abyśmy w atmosferze
solidarności pokonali to
bolesne doświadczenie. W tym gronie zasługującym na najwyższe wyrazy
podziękowania znajdują się także osoby duchowne i zakonne oraz
pracownicy
Caritas. Doceniamy
dotychczasowe zaangażowanie władz państwowych i
samorządowych. Życzymy odpowiedzialnym za rządy naszym państwem, aby
potrafili
opracować i wdrożyć najodpowiedniejsze mechanizmy w celu rychłego
pokonania
epidemii. Przypominamy, że racją istnienia każdej władzy jest troska o
dobro
wspólne, które obejmuje „całokształt
takich warunków życia społecznego, w
jakich ludzie mogą pełniej i szybciej osiągnąć swą własną
doskonałość” (Jan
XXIII, Mater et Magistra, 65). 2.
Na sytuację pandemicznego zagrożenia zdrowia i życia ludzi
nakłada się u nas przewidywany termin wyborów prezydenckich.
Ze względu na
„słuszną autonomię porządku demokratycznego” (Centesimus Annus, 47) Kościół
nie ma mandatu, by uczestniczyć w
czysto politycznych sporach na temat formy, czy terminu
wyborów, a tym
bardziej, by opowiadać się za tym lub innym rozwiązaniem. Misją
Kościoła w
takiej sytuacji jest jednak zawsze, pełne życzliwości, przypominanie o
szczególnej, moralnej i politycznej odpowiedzialności, jaka
spoczywa na
uczestnikach życia politycznego. Apelujemy
zatem do sumień ludzi odpowiedzialnych za dobro wspólne
naszej Ojczyzny, zarówno do ludzi sprawujących władzę, jak i
do opozycji, aby w
tej nadzwyczajnej sytuacji wypracowali wspólne stanowisko,
dotyczące wyborów
prezydenckich. Zachęcamy, aby w dialogu między stronami poszukiwać
takich
rozwiązań, które nie budziłyby wątpliwości prawnych i
podejrzenia nie tylko o
naruszenie obowiązującego ładu konstytucyjnego, ale i przyjętych w
demokratycznym społeczeństwie zasad wolnych i uczciwych
wyborów. Prosimy, aby
kierując się najlepszą wolą, w swoich działaniach szukali dobra
wspólnego,
którego wyrazem jest dziś zarówno życie, zdrowie
oraz społeczny byt Polaków,
jak i szerokie społeczne zaufanie do wspólnie wypracowanych
przez lata procedur
wyborczych demokratycznego państwa. W tej trudnej sytuacji, jaką
przeżywamy,
powinniśmy dbać o kultywowanie dojrzałej demokracji, ochronę państwa
prawa,
budowanie – mimo różnic – kultury
solidarności, także w sferze polityki. W
procesie dokonywania odpowiedzialnego wyboru kandydata na urząd
prezydenta należy wziąć pod uwagę w szczególny
sposób prawość moralną, miłość
Ojczyzny i traktowanie władzy jako służby, kompetencje w dziedzinie
życia
politycznego i obywatelskiego, wyrazistą tożsamość, postawę dialogu i
umiejętność współpracy, zdolność do roztropnego
rozwiązywania konfliktów,
merytoryczne przygotowanie i wiedzę, a także szacunek dla zasad
demokracji,
kierowanie się fundamentalnymi zasadami etycznymi, poszanowanie dla
życia od
poczęcia do naturalnej śmierci, gwarancję dla prawnej definicji
małżeństwa jako
trwałego związku mężczyzny i kobiety, promocję polityki rodzinnej oraz
gwarancje dla rodziców w zakresie prawa do wychowywania
dzieci zgodnie z
wyznawaną wiarą i wartościami. 3.
Będąc ludźmi wiary, jesteśmy przekonani, że nie wszystko w
życiu zależy od geniuszu człowieka. Wierzymy przecież w Boga i w Jego
opatrznościowe czuwanie nad każdym człowiekiem, nad ludzkością i
światem,
dlatego przypominamy o wielkiej roli jedności człowieka z Bogiem oraz o
mocy
modlitwy. Wyrażamy wdzięczność Ojcu
Świętemu Franciszkowi za Jego List do wszystkich wiernych na maj 2020
roku.
Wraz z Papieżem zachęcamy do odmawiania Różańca Świętego,
szczególnie w
środowisku rodzinnym. Zgodnie z polskim zwyczajem zachęcamy do
pielęgnowania
nabożeństw majowych. Módlmy się za wstawiennictwem Maryi,
Królowej Polski o
opiekę nad nami i pomoc w pokonaniu pandemii. Czyńmy to z głęboką wiarą
i
nadzieją, że nasza Matka i Królowa, która
wyprowadziła nas z wielu narodowych
nieszczęść i tym razem okaże się nam Nieustającą Pomocą i
Wspomożycielką. Byłoby
też rzeczą pożyteczną, aby w pierwszym dniu maja –
który
przypada w piątek – odstąpić od praktyki coraz częściej
udzielanej dyspensy od
wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych. Bardziej właściwym
byłoby uczynić ten
dzień dniem pokuty i postu w intencji zachowania miejsc pracy dla
naszych
rodaków. W
trudnym czasie epidemii, 3 maja br. na Jasnej Górze będzie
miało
miejsce zawierzenie naszej Ojczyzny Matce Bożej Królowej
Polski, którego dokona
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Arcybiskup Stanisław Gądecki. „O
Maryjo, Pocieszycielko strapionych, weź w ramiona wszystkie
swoje niespokojne dzieci i wyproś, aby Bóg zadziałał Swoją
wszechmocną ręką i
uwolnił nas od tej straszliwej epidemii, żeby życie mogło
powrócić do
normalnego biegu w spokoju. Zawierzamy się Tobie, która
jaśniejesz na naszej
drodze jako znak zbawienia i nadziei, o łaskawa, o litościwa, o słodka
Panno
Maryjo!” (Papież Franciszek). Zachęcamy
wszystkich, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, do
gorliwej modlitwy w rodzinach i parafiach. Prosimy Boga, aby spełniło
się
życzenie świętego Jana Pawła II – Pokój Tobie,
Polsko! Rada
Stała Konferencji Episkopatu Polski Warszawa, 27 kwietnia 2020 roku. Modlitwa różańcowa na Tydzień Modlitw o powołania kapłańskie
TAJEMNICE
RADOSNE: 1.
ZWIASTOWANIE- MOCĄ
DUCHA
ŚWIĘTEGOJESTEŚMY POWOŁANI DO RADOŚCI Anioł
do Maryi mówi „ZDROWAŚ” to znaczy
„raduj się”, a
Ona odpowiada „FIAT” – „niech
tak się stanie”. Maryja
zrezygnowała ze Swoich dobrych planów i zaufała
Bogu.„Wybrałem Cię przed
założeniem świata” – mówi Ojciec do mnie
i do Ciebie. Każdy z nas ma w życiu do
zrobienia coś bardzo ważnego, wyjątkowego i niepowtarzalnego. To jest
plan Boga
wobec nas i nikt inny tego za nas nie może wykonać. Zgoda na wolę Boga,
czyli
wejście na drogę, którą On wobec nas zamierzył, jest
otwarciem się na Ducha
Świętego. Ten Duch napełnia nas mocą do radosnego i ufnego realizowania
planu
Boga. Ofiarujmy
ten dziesiątek różańca za tych których Pan
Bóg powołuje, aby odważnie za wzorem
Matki Bożej odpowiedzieli Jemu „TAK”. 2. NAWIEDZENIE- MOCĄ
DUCHA ŚWIĘTEGOJESTEŚMY POWOŁANI BY BYĆ DOBRYMI „Wielbi
dusza moja Pana,… bo wielkie rzeczy uczynił mi
Wszechmocny” – tymi słowami Maryja wyraża przed św. Elżbietą wiarę i
miłość do Boga za dar
powołania. Przyjęcie Bożego
wezwania, sprawia, żeserce jest przepełnione wdzięcznością
i uwielbieniem, których nie zatrzymuje dla siebie,
ale się nimi dzieli. To jedno z oznak powołania – im wierniej ktoś chce służyć Bogu, z tym
większym oddaniem służy innym, staje się dobrym. Ofiarujmy tę modlitwę za osoby duchowne, kroczące drogą życia kapłańskiego, zakonnego, by dzieliły się z innymi dobrocią, dając czytelne świadectwo życia z Bogiem.
Ofiarujmy ten dziesiątek za wszystkich rodziców, aby potrafili wprowadzać atmosferę miłości i wiary w swoich domach, a przez to pomagali swoim dzieciom w pokoju serca rozeznać powołanie.
Ofiarujmy ten dziesiątek prosząc o łaskę, aby wielu młodych ludzi poczuło w swoich sercach pragnienie ofiarowania siebie samych Bogu.
5. ZNALEZIENIEJEZUSA- DUCH
ŚWIĘTY
POWOŁUJĄC DAJE BOJAŹŃ BOŻĄ z bólem serca szukaliśmy
Ciebie”. Ile razy
zdarzyło mi się, a także tobie, zgubić Jezusa? To dzięki Duchowi
Świętemu
czuliśmy niepokój i bojaźń, która nas nie
paraliżowała, ale mobilizowała do
wysiłku, aby Go odnaleźć. Nawet ten, kto zagubił cel swojego życia, nie
zagubi swojego powołania.
Ciągle jest powołany do poszukiwania i ciągle ma szanse je znaleźć.
Byleby nie rozpoczynać
poszukiwań zbyt późno. Dar Bożej
bojaźni
pomaga skutecznie, aby nie utracić na zawsze NAJCENNIEJSZEGO SKARBU.
„Szukajcie
Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest
blisko!” (Iz 55,6). Nie
przestawaj szukać i słuchać. W Nim jest Droga, Prawda i Życie. W Nim
jest
wypełnienie powołania i wieczność. Ofiarujmy ten dziesiątek za wszystkich,
którzy
w poszukiwaniu swojego powołania poddają się wątpliwościom, gubiąc cel.
Panie,
obdarz ich odwagą, aby wypełnili misję, którą dla nich
przygotowałeś. TAJEMNICE
ŚWIATŁA: 1. CHRZEST JEZUSA W JORDANIE– DUCH ŚWIĘTY OBJAWIA SIĘ JAKO WODA ŻYCIA „Tyś jest mój Syn
umiłowany”. Jest to stwierdzenie stanu najbardziej
faktycznego i
najcudowniejszej prawdy o Bogu, który jest Ojcem mającym
Syna w Duchu Świętym.
Podczas naszego chrztu, Bóg powiedział o każdym z nas:
„Tyś jest moje umiłowane dziecko, w
Tobie mam upodobanie”. Jest to
jednak dopiero postulat. Bóg rodzi
nas
do pełni, w najpełniejszym tego słowa znaczeniu, pozostaje jednak do
spełnienia
coś z naszej strony, abyśmy i my stawali się synami światłości.Poddać się obmywającej wodzie,
pozwolić oczyścić i ożywić Duchem
Świętym, aby wyraźniej
usłyszeć głos z nieba. Otwierając się na Ducha Świętego, zaczynamy
wędrówkę i On stale ze swoją łaską jest przy nas. Wiemy, że
musimy wsłuchiwać
się w ten głos z obłoku. Przyjęte Słowo Boże pomoże stawiać dalsze
kroki. Ofiarujmy ten dziesiątek, za wszystkich,
którzy wypraszają dla Kościoła dar nowych powołań.
2. WESELE W KANIE GALILEJSKIEJ- MOCĄ
DUCHA
ŚWIĘTEGO JESTEŚMY POWOŁANI DOUMIARKOWANIA Zatrzymując się w Kanie
Galilejskiej idziemy razem z Jezusem, Apostołami i Maryją. Z uwagą
przyglądamy
się zachowaniom i słowom Matki. Ona jest doskonałym uczniem,
zachowującym
wszystkie słowa Pana. Błogosławioną, słuchającą i wypełniającą Słowo
Boże. Ona
obserwuje wszystko i wszystkich. Nie chce, aby coś umknęło jej uwadze.
Łatwo
można przegapić znak, który objawia wolę Boga. Widzi troskę
i zmartwienie
innych i reaguje. Widzi znak i nie pozostaje na niego obojętną. Robi
ważny,
kolejny krok w naszej wędrówce. Zwraca się do Syna. Pewnie z
wiarą i zaufaniem,
że On wszystkiemu może zaradzić. On może pokazać, powiedzieć,
przemienić. To
kolejne kroki na mojej drodze. Nawet jak wydaje się, że Jego godzina
jeszcze
nie nadeszła, że nie pora, że może nie jestem godny i gotowy, proszę.
Zwracam
się wprost do Jezusa. Nie wiem - powiedz mi! Nie mam pewności! Jestem
pusty jak
dzban po wypitym winie. „Zróbcie wszystko
cokolwiek
wam powie” – słowa Matki Jezusa do
uczniów, czyli i do nas, to najlepsza pomoc
i podpowiedź, jak zrealizować swoje powołanie. Słuchanie i wierne
wypełnianie
Bożej woli ściśle się wiąże z poddaniem prowadzeniu przez Ducha
Świętego, który
zachęca nas do umiarkowania. Robić
tyle ile On wie, że jest potrzebne, bo wszystko co nadto –
nasze „upiększacze”
od złego pochodzi i już nie jest dla chwały Boga, lecz na naszą chwałę. Ofiarujmy ten dziesiątek
różańca z prośbą za powoływanych, aby z wiarą dostrzegali
znaki Bożej woli.
3. GŁOSZENIE
KRÓLESTWA BOŻEGO I WZYWANIE DO NAWRÓCENIA - DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC DAJEDAR RADY Nie
chodzi tylko o zostawienie wszystkiego, porzucenie grzechów,
zmaganie się ze
słabościami, składanie czystych rytualnie ofiar. Chodzi o szczęście,
dobro,
świętość, oddawaną cześć Stwórcy. Chodzi o miłość. Kolejnym
krokiem jest wybór
wartości, za którymi chcę iść. Wartości, które
wskażą i pomogą dojść do celu do
Miłości. Nie myślenie o tym, co mam zostawić, ale pełne zawierzenia
myślenie,
za czym, za Kim chcę iść. Wybór Miłości i przyjmowanie
radykalnej formy dążenia
za Miłością objawioną w Jezusie Chrystusie jest otwarciem się na dar radyod Ducha Świętego.O Nim
Chrystus daje świadectwo:„Duch
Pański spoczywa na Mnie, ponieważ
Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą
nowinę” (Łk 4,18). Ten sam
Duch Święty wzywa również nas do głoszenia Ewangelii, do
dawania świadectwa o
spotkaniu żywego Boga. Ofiarujmy ten dziesiątek prosząc o
wzrost powołań, abyśmy mieli wielu kapłanów i
osób zakonnych, którzy będą
głosić tę prawdę i świadczyć o niej całym swoim życiem.
4. PRZEMIENIENIE NA
GÓRZE TABOR - DUCH
ŚWIĘTY
OBJAWIA SIĘ JAKOPIECZĘĆ Pan Jezus wyprowadza nas razem z
Piotrem, Jakubem i Janem na górę Tabor i dokonuje przed nami
przemienienia, aby
ukazać nam, kim będzie i jakim będzie po swoim zmartwychwstaniu. Przemieniony Chrystus jest ikoną,
w której widzimy również nasze powołanie i
przeznaczenie. ”Jesteśmy z jego
Rodu”, a Duch Święty zostawił na nas pieczęć
jako znak do kogo należymy. Chrystus dokonuje przed nami przemienienia,
byśmy
przejrzeli i zobaczyli chwałę, którą zawsze ma u Ojca. W
istocie On zawsze jest
ten sam na wieki. Prawdziwa jednak zmiana ma się dokonywać w nas, gdy
przechodzimy za Chrystusem z ciemności do światła, ze śmierci do
życia… „Nam
nie wolno w miejscu stać”. Mamy iść ciągle za Chrystusem
naprzód i ciągle wzwyż. Ofiarujmy ten dziesiątek różańca, by
rozpoznający w
sobie zaproszenie Boga do kapłaństwa, życia zakonnego odkrywali ślady
przynależności do Boga.Dzięki temu, samych siebie, swoje decyzje,
pozwalali
przemieniać Temu, który wzywa, wymaga, ale też pomaga.
5. USTANOWIENIE EUCHARYSTII - DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC DAJEMIŁOŚĆ Trudno
pojąć słowa: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Pijcie,
to jest moja
Krew…” W takim momencie brakuje światła. Trzeba
cierpliwie czekać, aż się
wszystko spełni. Cierpliwie czekać, aż do zrozumienia drogi powołania.
Dać
sobie czas, aby światło zajaśniało nad moimi myślami i odczuciami. On
pokazał,
że to nie koniec drogi i w odpowiednio wybranym momencie rozjaśnił
trudne słowa
z wieczernika. Rozjaśni tez moje myślenie o woli Boga względem mnie. Uczestnicząc
świadomie i w pełni we Mszy świętej najlepiej realizujemy nasze
powołanie do miłości. Ofiarujmy
ten dziesiątek prosząc Boga o większą liczbę kapłanów w
naszej diecezji. Niech
Bóg powołuje wielu do uczestnictwa w kapłaństwie
Chrystusowym, a młodzi ludzie
niech szczodrze odpowiedzą na Jego wezwanie. TAJEMNICE
BOLESNE:
1. MODLITWA W
OGRÓJCU- DUCH
ŚWIĘTY
POWOŁUJĄC DAJEWIERNOŚĆ „Ojcze jeśli
chcesz zabierz ode Mnie ten kielich.” „Ojcze
mój, jeśli to możliwe…” „
Ojcze
mój, jeśli nie może Mnie ominąć ten kielich i muszę go
wypić…” – oto modlitwa
Jezusa rozeznającego wolę Ojca. Możemy w niej spostrzec lęk i trwogę,
wątpliwości, targowanie się... Pragnienie odsunięcia tego co ma się
stać…
odsunięcia w czasie, sposobie wypełnienia, w zamianie osoby. Jednak
najistotniejsza, najbardziej konieczna cecha tej modlitwy to wierność - darowana przez Ducha
Świętego i wynikająca z mocnej więzi z Ojcem. To ona pomaga ostatecznie
wypowiedzieć słowa: „Wszakże
nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”. Mamy doskonały
obraz Nauczyciela i dzięki niemu wiemy jak zabrać się za rozeznanie
życiowej
drogi i woli Bożej każdego dnia.Każda chwila życia jest powołaniem do
modlitwy. Na kolanach, na
modlitwie i w prawdzie o swojej kondycji i wahaniach. Zawsze zaczynając
od osobistej,
mocnej więzi z Ojcem, która pomaga oddać się całkowicie,
nawet wtedy, kiedy
Jego wola nas zaskakuje i wzywa do życia
zupełnie innego, niż sobie wymarzyliśmy. Ofiarujmy
ten dziesiątek za tych wszystkich, których Bóg
powołuje do kapłaństwa i życia zakonnego,
aby mogli posiąść głębokie i wytrwałe życie modlitwy.
2. BICZOWANIE- DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC
DAJECIERPLIWOŚĆ „Cóż
to jest prawda?” – pytanie Piłata skierowane do
Jezusa i jego wątpliwości,
idealnie pokazują jak bardzo w trudnościach życiowych potrzebujemy
Ducha
Prawdy. Tylko On może w takiej sytuacji wskazać właściwą postawę. Cisza
i
milczenie Jezusa dominują na kartach Ewangelii podczas tej tajemnicy. Wszyscy czujemy,
że jesteśmy powołani do zmagania się ze złem, do opierania się
cierpieniu, do
uśmierzania bólu. Nie zawsze jednak można opierać się złu w
sposób bezbolesny.
Jeśli chcemy kogoś uchronić przed bólem, trzeba czasem
samemu nadstawić grzbiet
pod bolesne ciosy, tak jak uczynił to Jezus w Tajemnicy Biczowania.
Przy
katowskim słupie stał zupełnie bezbronny. Nie walczył z siepaczami,
lecz
poddawał się bez oporu zadawanej torturze. „Nasze cierpienia
wziął na siebie”.
I w sposób paradoksalny, takim poddaniem najwięcej
pomógł tym, którzy lękają
się cierpienia i boją się chwili, w której ono nawiedza
człowieka. Każdy
człowiek powołany jest do tego, by sprzeciwiać się cierpieniu nie tylko
buntem,
lecz cierpliwością,
którą
otrzymujemy jakodar Ducha Świętego, gdy z miłością podejmujemy się iść
za
głosem Boga w każdej sytuacji.
Nie zawsze droga z Nauczycielem będzie pełna entuzjazmu, radości,
obecnej
życzliwości i samych pozytywnych odczuć i chodzi o to, aby krok po
kroku, jak równomierne
uderzenia biczem, iść za Zbawicielem. Wiem za Kim idę i dokąd dojdę. Ofiarujmy ten
dziesiątek za tych wszystkich, którzy są powołani,
aby z ufnością otwierali
się na dar cierpliwości, który pomoże im przetrwać trudności
w realizacji
powołania.
3. CIERNIEM UKORONOWANIE -DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC DAJEOPANOWANIE „Oto CZŁOWIEK” -
Jezus tak bardzo udręczony, wyszydzony zachował w Sobie obraz pełni
człowieczeństwa. Pokora – prawda o mnie, czyli kim jestem w
oczach Boga Ojca,
otwiera na dar Ducha Świętego, jakim jest opanowanie.
Jezus z wypełnionym pokojem sercem pokazuje Swoją godność, mimo
poniżenia i
kpiny ze strony ludzi. Opinia otoczenia może bardzo pomóc w
rozpoznawaniu
powołania. Osoby stojące obok nas dużo widzą i mogą podpowiedzieć lub
zweryfikować nasze pomysły na przyszłe życie. Znajdą się
również blisko nas
osoby, które mogą przeszkodzić w rozpoznawaniu lub swoimi
ocenami i opiniami
zdyskredytować lub wyśmiać nasz zapał w podążaniu za Mistrzem. Nasza
zdolność i
siła do realizacji powołania ukryta jest w świadomości, że jestem
ukochanym
dzieckiem Boga. Ta prawda uwolni nas od złych opinii i wleje w nas dar
opanowania oraz uzdolni do pokory. Zatrzymując się przy tej tajemnicy
zapytaj:
Czy chcę tak jak Jezus z godnością, ale nie uciekając od cierpienia i
poniżenia
pełnić wolę miłującego Ojca? Ofiarujmy ten dziesiątek za tych, którzy
słysząc Boży głos wciąż mają trudności, żeby odpowiedzieć
“Tak” z powodu kpiącej
opinii społeczeństwa.
4. DŹWIGANIE KRZYŻA - DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC DAJEŻYCZLIWOŚĆ Jest jedna droga, której bardzo się
boimy. To droga krzyżowa. A Chrystus,
który pierwszy przeszedł tą drogą, tak wyraźnie powołuje nas
na nią: „Kto chce
iść za Mną, niech weźmie krzyż…”
Przyglądamy się Jego powolnym krokom i kroplom potu i krwi
pozostawianym na
drodze. Nasz Mistrz idzie taką drogą?! Jaka siła i moc popychają Go
dalej? Chęć
pokazania ludzkiej wytrzymałości, ambicja, która nie pozwala
przerwać tej
próby, przykład dla uczniów, umowa i
posłuszeństwo Ojcu? Czy to wszystko nie za
mało? Miłość do Ciebie i do mnie? Pan Jezus woła nas na tę drogę, nie dlatego,
że Jemu będzie lżej, jeśli więcej będzie ludzi do dźwigania krzyża,
lecz
dlatego, że ludziom będzie lżej, kiedy swój krzyż połączą z
Jego krzyżem. Owoc
Ducha Świętego w postaci życzliwości, uzdalnia nas do tego, że żyjemy
bardziej
dla innych niż dla siebie. Tak objawia się siła wynikająca z ofiarnej
miłości
do dźwigania krzyża. Ofiarujmy ten dziesiątek za wszystkich powołanych
do Bożej służby, aby rozpoznali Boży głos w swoim życiu i odważnie
zaakceptowali dźwiganie krzyża.
5. UKRZYŻOWANIE - DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC
DAJEŁAGODNOŚĆ Powołanie na drogę krzyżową nie jest
powołaniem do wybranych stacji Jego drogi i do wybranych
epizodów, które
przytrafiają się na naszej drodze. Jest to powołanie do pełni. Pełnia
nadchodzi
wtedy, gdy człowiek potrafi Bogu dać tyle, ile On dał nam – a
jest to możliwe
wtedy, kiedy człowiek oddaje Bogu wszystko. Jezus osiągnął pełnię na
krzyżu w
chwili, gdy powiedział: „Ojcze, w twoje ręce powierzam ducha
mojego”. Wypełnił
zadanie i wolę miłującego Ojca.
Dotarł do kresu ukazując wartość wierności i wytrwałości. Napełniony łagodnością Ducha Świętego, mocny
posłuszeństwem i nie do załamania w nadziei. My, którzy często próbujemy
coś „ocalić” i
zachować dla siebie, uczmy się dawać Bogu coraz więcej, abyśmy w
ostatniej
chwili mogli z Jezusem powiedzieć: „Wykonało się”. Ofiarujmy ten dziesiątek w intencji tych
wszystkich powołanych do Bożej służby, którzy wahają się z
powodu lęku przed
życiem w samotności i bez własnych rodzin. TAJEMNICE
CHWALEBNE:
1. ZMARTWYCHWSTANIE -DUCH ŚWIĘTY
OBJAWIA SIĘ
JAKOŚWIATŁO „Ja jestem
zmartwychwstaniem i życiem”, „Ja jestem światłością
świata” – Chrystus ogłasza
Dobrą Nowinę i wskazuję nam nasze powołaniedo życia wiecznego. Kiedy ktoś zostaje
powołany do odbycia służby wojskowej, to poświęca tej sprawie ustaloną
miarę
czasu. Kiedy ktoś zostaje powołany, do oddania swego życia ukochanej
osobie, to
przyrzeka żyć dla niej „aż do śmierci”. Kiedy
Chrystus powołuje, abyśmy drogą
wiary, nadziei i miłości poszli za Nim, to mocą Ducha Świętego daje nam
światło, dzięki któremu wierzymy, że żyć będziemy dla Niego
już na zawsze.
Wspaniałe ZAWSZE otwiera się przed nami, bo „Chrystus
powstawszy z martwych już
więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy” (Rz 6,9). Ofiarujmy ten dziesiątek prosząc o wzrost
łaski w sercach powołanych do kapłaństwa i życia zakonnego. Niech
doświadczą
niezmiernej radości w oddaniu Bogu całego swojego życia i odpowiedzą
“Tak” na
Jego głos.
2. WNIEBOWSTAPIENIE -DUCH ŚWIĘTY
OBJAWIA SIĘ
JAKOPOWIETRZE Jezus „wstępując do nieba, także i nam
przygotował drogę”. Całym swoim nauczaniem i każdym swoim
czynem wskazywał
ludziom drogę do Królestwa niebieskiego. Kto kontempluje
Jezusa w Tajemnicy
Wniebowstąpienia, widzi znak wskazujący drogę do nieba w
sposób najbardziej
wyrazisty i przekonywujący. Bóg „w Swoim cudownym
i dla nas niezbadanym planie
wyznacza drogi, czas i rytm dziejów zbawienia oraz tajemnicy
obecności Chrystusa
w świecie ludzi za pośrednictwem Ducha Świętego”. Stąd powietrze symbolizujew tej sytuacji Ducha
Świętego, ono jak niebo
jest nie do ogarnięcia ludzkim umysłem i bez niego nie ma życia. My
również
jesteśmy powołani do tego, by każdą chwilą swojego istnienia, a tym
bardziej
całym życiem ukazywać ludziom szlaki i sposoby osiągnięcia
Królestwa
Niebieskiego. Podziwiając konsekwencję Jezusa w prowadzeniu ludzi do
domu Ojca,
zastanawiamy się, gdzie dotrą ci wszyscy, którzy nam zaufali
i którzy postępują
za nami. Czy zawsze prowadzimy ich do światła? Pamiętajmy o tym, że
mamy być
wyrazistym znakiem do nieba. Ofiarujmy ten dziesiątek prosząc o wzrost
liczby kapłanów i osób zakonnych,
którzy pomogą nam w wiernym podążaniu do
naszej niebieskiej ojczyzny.
3. ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO- DUCH
ŚWIĘTY
OBJAWIA SIĘ JAKOOGIEŃ „Ukazały
się im też języki jakby z ognia. I wszyscy zostali
napełnieni Duchem
Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami”.Duch Święty zstąpił najpierw na Jezusa i
wyposażył Jego człowieczeństwo we wszystkie dary, które były
niezbędne do tego,
aby mógł zbawić każdego człowieka i cały świat. W następnym
etapie Jezus dzieli
się darami Ducha Świętego ze wszystkimi, do których wraz z
Ojcem posyła Ducha.
To jednak nie jest koniec rozdawnictwa Bożych Darów. Dar
mądrości, rozumu, rady
i umiejętności, dar męstwa, poboczności i bojaźni Bożej, oraz wszystkie
charyzmaty, dane są nie tylko po to, aby pomagały nam w duchowym
rozwoju.
Charyzmaty Ducha otrzymujemy po to, by dzielić się nimi z innymi i ich
mocą
podejmować działania dla dobra całego Kościoła.Czy chcesz być ze wspólnotą i trwać na
modlitwie, aby ogień miłości
zstąpił również na
Ciebie? Czy zgadasz się, aby Duch Święty codziennie swoimi
natchnieniami
zmieniał Twoje plany? Zstąpienie
i obecność
Ducha Świętego zmieniają nasz sposób patrzenia, oceny i
przeżywania. Zmieniają
lęki i obawy w odwagę głoszenia Królestwa
Bożego wszystkim i wszędzie.
Słowem i przykładem, pracą i obecnością.Duch Święty zstąpił i
towarzyszy nam
nieustannie. Dobre natchnienia, jasność rozeznania, odwaga w chwili
próby, to
znaki, które powinniśmy uwzględnić w swoim powołaniu.Niech
nie przeraża nassposób
myślenia, jak to będzie, czy nie będzie za trudno, czy sobie poradzę w
wypełnieniu Bożego powołania. Jesteśmynapełnieni Duchem Świętym.
Wyjdźmy z
ciasnych i zamkniętych ścian naszego myślenia. Ofiarujmy ten dziesiątek prosząc o moc Ducha
Świętego
dla tegorocznych maturzystów, by szukając dalszego pomysłu
na życie, nie
zapomnieli najpierw poszukać Boga, który pomoże podjąć
właściwe decyzje życiowe.
4. WNIEBOWZIECIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY- DUCH
ŚWIĘTY POWOŁUJĄC DAJEDAR ROZUMU „Bóg wejrzał na uniżenie
Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia”.
Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny jest dla nas wielkim znakiem, który
ukazał się na
niebie. Wpatrując się w Niewiastę obleczoną w słońce, z księżycem u
stóp i z
koroną gwiazd dwunastu na głowie, mamy zrozumieć, że nie mamy trwałego
miejsca
na ziemi, że nasza Ojczyzna jest w niebie. Często czujemy się ponaglani
przez nasze
potrzeby życiowe i potrzeby innych, aby być w różnych
miejscach na ziemi.
Trzeba opuścić ojca i matkę, aby być razem ze swoja żoną,
mężem…Zdarza się, że
rodzice emigrują za swoimi dziećmi, aby być razem z nimi…
Wydaje się, że
powołanie do tego, by być z Bogiem w niebie jest w nas najcichsze i
często
mocno tłumione. Jednak to wypełnienie tego powołania będzie dla nas
najbardziej
korzystne i nada pełny sens naszemu życiu. Czy tak jak Maryja chcesz słuchać Słowa i
zatrzymywać je w swoim
sercu, aby nieprzerwanie być z Jezusem? Czy chcesz dzisiaj Słowo-Jezusa
zatrzymać w swojej świątyni, aby On zagościł w niej aż na wieki? Maryja
zawsze
była z Nim, choć innym mogło się zdawać, że są oddaleni od siebie o
kilometry i
przestrzeń. Nie mogło być inaczej. Również tam, w Jego
Królestwie musi być z
Nim.Dzięki temu mamy tam Matkę, która jest gotowa nas
wspierać. Zależy to od
naszej przyjaźni z nią. Św. Ludwig Grignion de Montfort
mówił, że „poznanie
Maryi jest darem Ducha Świętego, który można otrzymać tylko
za pośrednictwem
modlitwy”.Niech Duch Święty z darem rozumu
wskazuje nam jak mamy kochać i naśladować Maryję. To ona dokładniej
usłyszy
nasze pragnienia i podpowie Jezusowi, poprosi w naszym imieniu,
wspomoże. Ona może
być opiekunką i pomocą w realizacji mojego powołania. I przede
wszystkim jest
wzorem jak je wypełnić. Jak zawsze być z Jezusem. Ofiarujmy ten
dziesiątek prosząc o Jej wstawiennictwo. Niech Kościół
święty otrzyma przez Jej
modlitwy obfitość powołań kapłańskich i zakonnych.
5. UKORONOWANIENAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY- DUCH
ŚWIĘTY
POWOŁUJĄC DAJE DAR MĄDROŚCI „Kto wstąpi na górę Pana, kto
stanie w Jego
świętym przybytku? Człowiek rak nieskalanych i czystego
serca” – oto mądrość
pochodząca od Ducha Świętego
dana psalmiście i przekazywana dla nas. Psalmista ukazuje nam także
sposób na
zdobycie chwały nieba. Przypatrywanie się naszemu powołaniu w
tajemnicach
różańcowych, które pozwalają nam widzieć je w
różnych sytuacjach życiowych, nie
zawsze jest łatwe. Powołanie do pracy, trudu, a nawet cierpienia może
budzić protest.
Dlatego na koniec potrzebne jest to podsumowanie, które
znajdujemy w ostatniej
tajemnicy różańcowej. Każde powołanie, nawet to,
które wymaga od człowieka
trudu i cierpienia, jest powołaniem do chwały. Kiedy idziemy wraz z
Maryją
przez tajemnice różańcowe, to drogą pokornej służby
dochodzimy do
najwspanialszego królowania w całym dziele stworzenia. Naszą
dziedziną staje
się wtedy nie tylko ziemia i jej kontynenty, nie tylko kosmos z
gromadami
galaktyk, ale przede wszystkim niebo, w którym sam
Bóg jest wszystkim dla
wszystkich. Maryja zdobyła wyżyny nieba i jako
królowa
stoi u boku Syna. Bóg pragnie wszystkich nas wywyższyć i
posadzić na wyżynach
niebieskich. Maryja jest jak żywy obraz i „poniekąd wcielenie
Ducha Świętego”,
Jego widzialne uosobienie. Jawi się jako najdoskonalszy wzór
czci oddawanej
Duchowi Świętemu. Maryja w sposób doskonały uczciła Ducha
Świętego i pozwoliła
Mu w pełni działać. Maryjo, uproś nam moc Ducha Świętego, abyśmy
nie ustali w pełnieniu naszego powołania – w drodze do nieba. Ofiarujmy ten dziesiątek za wszystkich
powołanych, aby otrzymali łaskę zrozumienia, że służyć Bogu znaczy
królować
razem z Nim. s. Mariam Kozacka Wytyczne dotyczące
sprawowania sakramentów i pogrzebów w okresie
obowiązywania prawnego stanu epidemii Bierzmowanie Zaplanowane bierzmowania zostają przełożone na jesień. Nowe terminy będą ustalone w późniejszym terminie . Namaszczenie chorych i inne posługi Podtrzymana
zostaje zasada, że
sakrament namaszczenia chorych jest udzielany tylko na prośbę chorego
lub jego
opiekunów. W takim wypadku kapłan ma obowiązek udzielić tego
sakramentu. Zawieszone
nadal pozostają
odwiedziny chorych w domach z okazji pierwszych piątków lub
sobót miesiąca.
Można udzielać jedynie Wiatyku. Małżeństwo W przypadku przełożenia przez
narzeczonych daty ślubu na
czas późniejszy nie ma potrzeby sporządzania ponownie
protokołu z badania
kanonicznego.
Natomiast
wymagane są ważne i aktualne dokumenty z USC ( ważne 6 miesięcy do daty
ślubu
), jeśli małżeństwo jest konkordatowe oraz aktualne metryki chrztu
nupturientów, a więc sporządzone najdalej na 3 miesiące
przed datą ślubu (nie
starsze). A P E L
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU
POLSKI W ostatnich tygodniach nasza
ojczyzna - podobniej jak wiele
innych krajów na świecie - zmaga się epidemią koronawirusa.
Towarzyszy temu
wysiłek państwa w walce o gospodarkę, o utrzymanie miejsc pracy, o
ratunek dla
tych, którzy borykają się w problemami finansowymi oraz
tych, którym już teraz
– z powodu epidemii – zagraża skrajne
ubóstwo.
Powołania kapłańskie
W 2019 r. do polskich seminariów wstąpiło 498
kandydatów do kapłaństwa,
czyli o 122 mniej niż rok wcześniej. W sumie, na wszystkich latach
kształcenia
bieżący rok akademicki rozpoczęło 2853 alumnów. Do
seminariów diecezjalnych
przyjęto 323 mężczyzn. Natomiast do seminariów zakonnych 171
osób, o 34 mniej,
niż w roku 2018. W 2019 r. najwięcej kandydatów zgłosiło się
do Wyższego Seminarium
Duchownego w diecezji tarnowskiej. Było ich 26. Drugie miejsce zajęła
archidiecezja warszawska, gdzie zgłosiło się 15 młodych mężczyzn. Jeden
kandydat zgłosił się natomiast do seminarium w diecezji drohiczyńskiej
i
diecezji olsztyńskiej. Po dwóch chętnych było w diecezji
gliwickiej,
sosnowieckiej, zamojsko-lubaczowskiej oraz
zielonogórsko-gorzowskiej. Wśród diecezjalnych Wyższych
Seminariów Duchownych najwyższą liczbę kleryków
na wszystkich latach mają seminaria: tarnowskie – 120,
warszawskie – 90,
krakowskie – 72, katowickie i przemyskie – 67.
Natomiast najniższą liczbę
kleryków mają seminaria: drohiczyńskie – 14,
zielonogórsko-gorzowskie – 21,
legnickie – 23, częstochowskie – 25 i koszalińskie
– 27. Wśród męskich instytutów życia
konsekrowanego największym zainteresowaniem
wśród młodych Polaków cieszyli się u ubiegłym
roku jezuici, do których zgłosiło
się 15 kandydatów. Na drugim miejscu znaleźli się kapucyni,
gdzie było 14
chętnych do postulatu. Do dominikanów zgłosiło się w
minionym roku 13 młodych.
Z kolei tylko po jednym kandydacie miał Zakon Kanoników
Regularnych
Laterańskich, Towarzystwo Świętego Pawła (pauliści) i Zakon
Karmelitów Bosych. Spośród seminariów zakonnych
największą liczbę kleryków mają na wszystkich
latach: franciszkanie konwentualni – 149, salezjanie
– 94, dominikanie – 76,
paulini – 56, jezuici – 80, misjonarze oblaci
– 44. Od kilkunastu lat liczna powołań kapłańskich w Polsce
wykazuje powolną
tendencję spadkową. W 2004, seminaria diecezjalne i zakonne liczyły
łącznie
7465 alumnów. W 2008 r. w diecezjalnych i zakonnych
seminariach duchownych
kształciło się 5583 kandydatów do kapłaństwa. w 2012 r.
– 4262 na wszystkich
rocznikach, w tym na I roku 828. W 2015 r. do seminariów
duchownych zgłosiło
się 725 nowych kandydatów. W 2018 r. na I roku formację
kapłańską rozpoczęło
620 alumnów diecezjalnych i zakonnych, a łącznie studiowało
ich wtedy 3015. W
2019 r. do polskich seminariów wstąpiło 498
kandydatów do kapłaństwa, czyli o
122 mniej niż rok wcześniej. W sumie, na wszystkich latach kształcenia
bieżący
rok akademicki rozpoczęło 2853 alumnów –
informowała KAI Konferencja Rektorów
Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych w
Polsce. Zgromadzenia żeńskie
W Polsce jest 17 tys. 189 sióstr zakonnych z
gromadzeniach czynnych.
Mieszkają w 2 tys.113 domach i należą do 106 zgromadzeń. Ok. 2 tys.
polskich
sióstr (dokładnie 1952) pracuje za granicą, najczęściej na
terenach misyjnych
(dane z końca 2019 r.). Kolejną, znacznie już mniejszą grupą zakonnic, są
mniszki żyjące w zakonach
kontemplacyjnych. Jest ich w Polsce ponad 1290. Większość mieszka w 83
klasztorach, których przełożone zrzeszone są w Konferencji
Przełożonych
Żeńskich Klasztorów Kontemplacyjnych w Polsce. Wszystkie te
klasztory
reprezentują 13 rodzin zakonnych, z których zdecydowanie
najliczniejszą są
karmelitanki bose. Ok 60 sióstr mieszka w klasztorach,
które nie należą do konferencji
(dane z końca 2019 r.). Po 1989 r. zakony żeńskie podjęły ogromny wysiłek
odtwarzania odebranych im
dzieł. W większości to się udało. Siostry prowadzą m.in. ponad 400
przedszkoli,
ponad 100 szkół – podstawowych, ponadpodstawowych
i specjalnych, ponad 60
internatów, burs i akademików, 75 świetlic, ok.
65 ośrodków wychowawczych, 65
domów dziecka, domy pomocy społecznej – dla dzieci
(54) i dla dorosłych (62),
23 domy opieki, 14 placówek zapewniających całodobową opiekę
niepełnosprawnym,
8 domów dla matek z małymi dziećmi, 2 przytuliska dla
bezdomnych i ponad 80
stołówek dla biednych. Do dzieł prowadzonych przez zakony
żeńskie w Polsce
należy również m.in. ponad 30 zakładów opiekuńczo
– leczniczych, 17 gabinetów
lekarskich, 8 zakładów rehabilitacyjnych, 2 hospicja i 31
okien życia. Wymienić należy również 7 wydawnictw, 71
domów rekolekcyjnych, 15 centrów
animacji misyjnej i 57 domów wypoczynkowych dla świeckich
– prowadzonych przez
siostry zakonne. Trudno przecenić zaangażowanie zakonów
żeńskich w duszpasterstwo, choćby ze
względu na fakt, że 2012 sióstr pracuje jako katechetki.
Oprócz tego w
bezpośrednie nauczanie i wychowawstwo zaangażowanych jest niemal 2 tys.
zakonnic. Zajmują się one ponadto duszpasterstwem szeregu grup
społecznych. Dla
przykładu można wymienić 738 scholi i chórów, 299
kół misyjnych, 409 wspólnot
dzieci Maryi, 268 kół różańcowych, czy 201
kół biblijnych. Warto podkreślić, że
siostry prowadzą aż 1115 grup związanych z charyzmatami ich zgromadzeń. Zakonnice zajmują się również ewangelizacją
przez media. 50 z nich pracuje w
radiu, telewizji lub zaangażowanych jest w działalność internetową.
Prowadzą
m.in. 536 stron internetowych, 411 profili na Facebooku i 35
blogów. Siostry wykonują najróżniejsze zawody.
Pracują m.in. jako lekarki (34), pielęgniarki
(1162), organistki (477), dyrektorki (695), kucharki (365),
zakrystianki
(1245). 35 sióstr pracuje naukowo. Problemem są nowe powołania w zgromadzeniach żeńskich.
Jak podkreśla matka
Jolanta Olech po „boomie powołaniowym” z końca lat
70-tych XX w. w zasadzie
obserwuje się spadek, przy czym od ok. 15 lat spadek ten nosi już
znamiona
kryzysu. Dla przykładu w 2000 r. do zakonów zgłosiło się 566
postulantek, w
2009 – 251, w 2017 – 177. Niekorzystną dynamikę
pokazuje też inna statystyka.
Jeszcze w 2000 r. na 428 zmarłych sióstr przypadało 541
rozpoczynających
nowicjat. Już od 2007 r. liczba zmarłych znacznie przekracza jednak
liczbę
nowicjuszek. Obecnie nowicjuszek we wszystkich żeńskich zgromadzeniach
zakonnych w Polsce jest 170 sióstr a profesek 149. Zgromadzenia męskie
Według danych z końca 2018 r. Polska ma 11 tys. 613
zakonników. W kraju
przebywa 8 tys. 497, za granicą pracuje 3 tys. 116. Choć
wśród instytutów
męskich również wyodrębnić można te oddane dziełom
apostolskim i te nastawione
tylko na kontemplację – jak np. kameduli –
wszystkie one zrzeszone są w jednej
Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.
Reprezentuje ona 59
zgromadzeń, z których najliczniejsi są franciszkanie (1273),
salezjanie (1043),
franciszkanie konwentualni (931) i pallotyni (627). Dla
porównania – jezuitów
jest 603, redemptorystów – 444,
dominikanów – 291, karmelitów
– Zalecane wejście na stronę Parafii
Godowa
przez: Internet-Explorer
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
