Królowej anielskiej śpiewajmy
Różami uwieńczmy jej skroń
Jej serca w ofierze składajmy
Ze łzami wołajmy doń
WARTO WIEDZIEĆ
:
SAKRAMENT
CHRZTU ŚWIĘTEGO
:
I powiedział do
nich: “Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu
stworzeniu! Kto
uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony”. (Mk
16, 15-16a)
Celem ochrzczenia dziecka rodzice (lub rodzic) winni
zgłosić się
w kancelarii parafialnej minimum na miesiąc
przed planowanym
terminem chrztu. Do spisania danych personalnych dziecka
niezbędny
jest akt urodzenia
dziecka z Urzędu
Stanu Cywilnego. Rodzice dziecka powinni przedstawić dokument
potwierdzający
sakramentalny charakter małżeństwa, jeśli był zawierany poza własną
parafią.
Rodzice chrzestni
Do przyjęcia
zadań rodzica chrzestnego może być dopuszczony ten kto:
–
ukończył 16
rok życia,
–
jest
katolikiem, przyjął sakrament Pokuty, Eucharystii
i Bierzmowania,
–
jest wierzącym
i praktykującym, tzn. prowadzi życie zgodne
z zasadami wiary
i odpowiadające funkcji jaką ma pełnić.
Chrzestnymi nie mogą być osoby
żyjące w związku
niesakramentalnym, a także młodzi,
którzy nie uczęszczają
na katechizację. Kandydaci
na chrzestnych spoza parafii
muszą przedstawić zaświadczenia wystawione przez własną
parafię.
Świadectwa te należy dostarczyć odpowiednio wcześniej
do kancelarii
parafialnej.
Jednym z podstawowych zobowiązań rodziców i
rodziców chrzestnych w obrzędzie
chrztu, jest występowanie w imieniu dziecka. Powinni przystąpić
wcześniej do sakramentu pokuty, a w dniu chrztu przyjąć
Komunię św.
i ofiarować ją w intencji dziecka. Na chrzest należy
ze sobą
przynieść świecę chrzcielną oraz białą szatę.
Aby ochrzcić dziecko poza parafią
zamieszkania, należy
uzyskać stosowne pozwolenie od księdza Proboszcza swojej
parafii.
KANDYDACI
DO BIERZMOWANIA
:
Zgodnie z zaleceniem Konferencji Episkopatu Polski
kandydaci dla
wyraźniejszego zaznaczenia ścisłego związku bierzmowania z sakramentem
chrztu
świętego zachowują imię chrzcielne.
Zmiana jest uzasadniona,
gdyby imię chrzcielne nie jest związane z patronem chrześcijańskim lub
przemawiają za tym określone racje duszpasterskie. W takim przypadku
kandydat
może wybrać imię świętego,
który będzie dla niego wzorem życia
chrześcijańskiego.
Świadkami bierzmowania, w
celu wyraźnego zaznaczenia
jedności sakramentów chrztu i bierzmowania powinni być
rodzice chrzestni, o ile
w dalszym ciągu są wierzącymi i praktykującymi katolikami (KKK 1309).
Tam gdzie
nie jest to możliwe świadkiem może być osoba, która już
przyjęła wszystkie
sakramenty inicjacji chrześcijańskiej, ukończyła 16 rok
życia oraz jest wierzącym i praktykującym
katolikiem. Należy zachować zwyczaj, że świadkiem bierzmowania jest
osoba tej
samej płci co kandydat. Świadkami nie mogą być naturalni rodzice
bierzmowanego
(Por. KPK Kan. 874; 893).
Z modlitwy przy udzielaniu tego
sakramentu:
Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś
przez apostoła Jakuba:
„Choruje ktoś między wami? Niech wezwie
kapłanów Kościoła, by się modlili
nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. Modlitwa pełna wiary będzie
dla
chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą
mu
odpuszczone”.
Zazwyczaj sakrament ten jest udzielany w naszej
Parafii :
– w domu chorego w
pierwsze soboty miesiąca od
godz. 9.00 po
uprzednim zgłoszeniu w
kancelarii parafialnej lub w zakrystii
– z racji świąt Bożego Narodzenia i
Wielkanocnych
– w kościele z
okazji Światowego Dnia Chorego 11
lutego podczas Mszy św. z chorymi
– zawsze, gdy o to
prosi kapłana chory lub osoba, która
się nim opiekuje.
Sakrament namaszczenia powinni przyjmować
wierni,
których życie jest zagrożone z powodu
choroby lub podeszłego wieku.
Uważa się, że dla oceny choroby wystarczy roztropny osąd
ze strony
samego chorego, rodziny lub duszpasterza. Sakrament namaszczenia ma
prawo przyjąć
chory w poważnej chorobie, która może
zagrozić jego życiu ; osoby w
podeszłym wieku ; leżące
obłożnie i te ,
które nie są w stanie o własnych
siłach przyjść do kościoła oraz w różnych losowych
sytuacjach życiowych
zagrażających zdrowiu i życiu człowieka. Sakrament namaszczenia mogą
przyjmować ciężko chore dzieci, nawet
przed pierwszą spowiedzią
i Komunią św., jeżeli osiągnęły taki stan swojego umysłu,
że wiedzą,
iż ten sakrament może im przynieść ulgę.
Chorym,
którzy stracili przytomność lub używanie rozumu,
wolno udzielić namaszczenia, gdy nie ma wątpliwości,
że poprosiliby o ten sakrament, gdyby byli
sprawni.
Nie wolno kapłanowi udzielić tego sakramentu
w dwóch przypadkach,
mianowicie gdy chory już zmarł oraz w drugim wypadku,
gdy chory
nie okazuje żalu za grzechy lub odmawia
przyjęcia sakramentu
(KPK kan. 1007).
SARAMENT MAŁŻEŃSTWA
Czynności
: Przynajmniej 6 miesięcy przed ślubem
zgłosić się
do kancelarii parafialnej w celu ustalenia dokładnej
daty ślubu;
–
jeśli ma to być ślub
konkordatowy, pobrać z Urzędu Stanu Cywilnego zaświadczenie
o braku
okoliczności wykluczających zawarcie małżeństwa (zaświadczenie
to jest
ważne 6 miesięcy);
–
3 miesiące przed datą ślubu
zgłosić się w kancelarii parafialnej w celu
sporządzenia protokołu
przedślubnego.
Potrzebne
dokumenty:
- dowody
osobiste,
- zaświadczenie
z USC (może być dostarczone później),
- metryki
chrztu (aktualne z datą do 3. miesięcy),
- zaświadczenia
o bierzmowaniu (jeśli nie jest odnotowane
na metryce chrztu),
- świadectwa
nauki religii z ostatniej klasy ukończonej szkoły,
- zaświadczenia
o udziale w katechezach przedmałżeńskich
i przygotowaniu przedślubnym,
- dane
personalne dwójki świadków.
– jako
duchowe przygotowanie – przystąpienie
do pierwszej spowiedzi przedślubnej (druga spowiedź
przedślubna –w dniach
bezpośrednio przed ślubem);
– rozmowa
i ustalenie przebiegu liturgii
Sakramentu ;
–
na uroczystość ślubną należy przybyć
kilkanaście minut wcześniej. Mieć za sobą zaświadczenia
o spowiedzi, obrączki
